“ตายแล้ว! ทำไมเป็นอย่างนี้ได้ไปล่ะคะคุณฟลินน์”
แม่ยายของเขากรีดร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นสภาพของเขาที่เปื้อนไปด้วยโคลนเต็มเสื้อผ้า และมันก็เริ่มแห้งกรังไปตามเนื้อตัวของเขาอีกด้วย
“คุณแม่...แหะๆ” ฟลินน์ได้แต่หัวเราะแห้งๆ ขณะที่เริ่มขยับตัว
ยุกยิกและเกาต้นแขนที่กรังไปด้วยโคลนแรงๆ ด้วยความคัน
“เกิดการต่อสู้ขึ้นนิดหน่อยฮะป้าวี” อานนท์ตอบเสียงกลั้วหัวเราะเป็นภาษาอังกฤษเพื่อให้ฟลินน์รู้เรื่องที่เขาพูดด้วย เด็กหนุ่มผายมือไปทางฟลินน์แล้วยิ้มกว้างมากกว่าเดิม “ผลของการต่อสู้ป้าก็ควรจะรู้ว่าใครชนะ”
มนัสวีส่ายหน้า “ยายมารีนร้ายกาจเกินไปแล้ว เกิดคุณฟลินน์แพ้ขึ้นมาจะทำยังไงละคะทีนี้ นี่ไม่ได้อยู่ใกล้หมอ ใกล้โรงพยาบาลด้วย” นางเอ่ยด้วยความเป็นกังวล
ฟลินน์หัวเราะเสียงแห้งอีกครั้ง “น่าจะไม่แพ้หรอกครับ แต่ก็คันนิดหน่อย” พูดจบเขาก็เกาหน้าท้องตัวเองยิกๆ เพราะเริ่มคันไปทั้งตัว และเนื่องจากเขาอาจจะแค่คันน้
