Nike Trinidad
Nabigla ako sa batang lalaki na tumatakbo palapit sa amin ni Nicolette habang tinatawag siyang ‘Mommy’. Hindi ako pwede magkamali! ‘Anak niya ang kanyang ka-date na sinasabi niya ngayon!’ Napatawa ako sa aking sarili. ‘Mali ang aking pagdududa!’
Nawala ang ngiti sa aking labi ng magtama ang mata namin dalawa ng batang lalaki na ngayon ay nakahawak na sa kamay ni Nicolette. May kakaiba akong naramdaman. Parang ang kanyang mga mata ay nakikipag-usap sa akin. ‘Hindi ko maintindihan?!’
Suddenly, bigla ko na lang nakita na pumapatak na ang luha sa kanyang mata. ‘Natakot kaya siya na hindi makita ang ina na wala paglabas niya?’ tanong sa aking sarili. Hindi ko naman alam na siya ang hinihintay ni Nicolette.
“Mommy!” Hiyaw ng bata sabay iyak ng malakas. “Akala ko nawala ka na!”
