ยื้อ

1078 Words

ผมไม่ใช่คนใจร้อนอะไรมากมาย แต่เหตุการณ์ที่ผมกำลังเจอในตอนนี้ มันไม่สามารถทำให้อารมณ์ของผมคงที่ได้ อย่างน้อยๆ ถ้าผมมั่นใจว่าจีจ้ามีใจให้ผมบ้าง เพียงประตูกั้นแค่นี้ มันเอาผมไว้ไม่ได้ มันติดที่ว่า เธออาจจะยังไม่ได้มีใจ ผมก็เลยทำอะไรไม่ได้ ไม่อยากเสียเขาไป ไม่ว่าจะทางไหนก็ตาม! ผมตัดสินใจ ใช้โทรศัพท์เป็นเครื่องสื่อสาร แต่ทว่าจีจ้ากลับไม่ยอมรับสายกัน 'กูอยู่หน้าห้องของมึง ตอนนี้!' ผมเปลี่ยนวิธีใหม่ แต่มันก็คงจะไม่ได้มีประโยชน์อะไร เพราะเธอเปิดอ่าน แต่ก็ไม่ยอมตอบไลน์กัน! ความกดดันเริ่มทวีความมากมาย และสุดท้าย ผมก็เลือกทำในแบบที่ตามใจตน... ผมเคาะประตู ด้วยมือเพียงข้างเดียว แต่ความร้อนรุ่มที่อยู่ข้างใน มันมากมาย จนเผลอทุบประตูออกไป ผม : เปิด! ผมร้องตะโกนออกไป และเป็นเวลาเดียวกับที่ประตูถูกกระชากออกพอดี และคนที่มารับหน้า ก็คือจีจ้า เธอไม่ได้หลุดแสดงสีหน้าใดๆออกมา มีเพียงการกระทำเท่านั้นล่ะ ที่เธอแสดงออกมาอย่างไม่รู้ตัว จีจ้า : ค่อยคุยกันได้ไหม เธอจับมือผมไว้ และจงใจใช้ร่างกายแทรกกลางระหว่างผมกับมัน ผม : ไม่เอาแบบนี้ดิจ้า ทำแบบนี้แล้วใครมันจะไปสบายใจวะ! จีจ้า : ขอเถอะนะตอง อย่าทำให้มีปัญหากันได้ไหม เปอร์ : ปิดประตูเถอะจ้า ไม่ว่าเปล่า มันเอามือของมัน มาจับตัวจีจ้า และตั้งท่าจะผลักผมออกไป จีจ้า : พอเถอะเปอร์ พูดจบแล้วก็ออกไป เปอร์ : จ้าแค่โกรธเรา แล้วครั้งนี้ เธอก็แค่โกรธมากไป เรายังรักกันนะจ้า ผม : มึงต่อยกับกูป่ะ! แล้วความอดทนของผมก็สิ้นสุดลง... ตลอดเวลาที่มันสองคนคบกัน ผมไม่เคยพยายามที่จะเข้าไปก้าวก่าย ถึงจะอยากทำแค่ไหน แต่ผมก็แล้วแต่คนกลางจะตัดสินใจ แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่ จีจ้าเลิกกับมันไปแล้ว และเธอก็ตกลงคบกับผมไปแล้ว! ผม : มึงจะเอาไหม มึงจะต่อยกับกูไหม! ผมสามารถถึงตัวมันได้เร็วดั่งที่ใจต้องการ ถ้ามันไม่ติดที่ว่าจีจ้าพยายามจะเข้ามาขวาง เปอร์ : มึงเป็นบ้าอะไรนักหนา รู้ทั้งรู้ ว่ากูกับจีจ้าเป็นอะไรกัน แล้วมึงจะเสือกมาแทรกกลางทำไมวะ ผม : กูจะแทรกแล้วมึงจะทำไม มึงเป็นคนทำลายความรู้สึกของผู้หญิง จำใส่หัวเอาไว้ เปอร์ : ถึงอย่างนั้นมึงก็แทรกเข้ามาไม่ได้ นี่เมียกูนะโว้ย กูไม่ได้บอกว่าจะให้ใคร! ผม : กูจำเป็นต้องสนคนอย่างมึงไหม! จำไม่ได้ ว่าความอดทนของผมมันสิ้นสุดเพราะคำว่าอะไร แต่เป้าหมายของผม ก็คือปากหมาๆของมัน ผมตั้งใจจะต่อยเน้นๆที่ปากนั่น แต่คนที่ผมพยายามใช้แขนเพื่อดันเขาออกไป กลับพยายามที่จะดึงตัวผมไว้ เพื่อไม่ให้ผมได้ทำอะไรที่มันสมดั่งใจ จีจ้า : ไม่เอาแบบนี้ดิตอง ขอร้อง! ผม : งั้นกูขอร้องมึงบ้างได้ไหม มึงช่วยชัดเจนกว่านี้ได้ไหม! รสชาติของการแอบรัก ผมรู้ ว่ามันเจ็บแสบแบบไหน แต่การที่จะปล่อยมือเธอไป ทั้งๆที่กำลังพยายามจะจับให้แน่น ผมทำไม่ได้! จีจ้า : กลับไปก่อนได้ไหมตอง! ผม : ไม่เอาแบบนี้ดิวะ! ผมเริ่มแสดงความไม่พอใจออกมา มันจะอะไรกันนักกันหนา มีธุระสำคัญอะไรต้องคุยกันมากมาย ทำไมผมถึงคือคนที่เธอพยายามจะให้ไป เปอร์ : เย็นนี้เจอกันที่บ้านนะจ้า ตอนนี้เรายอมกลับก่อนก็ได้ ผมหันขวับไปมองที่หน้าของหมอนั่นทันที และมันก็มองมาที่ผมเหมือนกัน มันเหยียดมองผมเหมือนมันเหนือกว่า เหนือชนิดที่ว่า ผมเทียบอะไรมันไม่ได้เลย เปอร์ : แน่ใจนะว่าไม่ให้เรามารับ มันเข้ามาจับมือจีจ้าแบบหน้าด้านๆ ดีหน่อยที่เธอถอยห่าง และรีบสะบัดมือนั้นออก จีจ้า : จะไปเอง! เปอร์ : โอเค อย่างนั้นก็ได้ แล้วเจอกันที่บ้านครับ มันตอบรับทันที พร้อมกับเพ่งสายตามามองที่ผม เกลียดน้ำหน้ามันฉิบหาย! เมื่อประตูถูกปิดล็อกลง ด้วยน้ำมือของคนที่ร้อนใจอย่างผม เมื่ออยู่กันสองคน ผมก็เริ่มต้นเปิดประเด็นทันที ผม : ที่มันพูดหมายความว่าไง จีจ้า : เย็นนี้ต้องกลับบ้าน! จีจ้าหันกลับมามองผมเล็กน้อย จากนั้นเธอก็ถอยกลับไปนั่งลงบนที่นอน ผม : แล้วเหตุการณ์เมื่อกี้คืออะไร มึงไม่ได้นัดมันมาใช่ไหม ทั้งๆที่พยายามจะเชื่อใจ แต่ความคาใจ มันไม่สามารถทำให้ผมนิ่งเฉยลงได้ จีจ้า : มึงไม่เชื่อใจกูรึไง! ผม : ก็ถ้ามึงไม่เคยเป็นอะไรกับมัน กูจะระแวงไหม! จีจ้า : งั้นมึงก็คงต้องระแวงตลอดไป! เธอขึ้นเสียงใส่ และลุกหนีออกไปทันที... ผม : ไม่เอาแบบนี้ดิจ้า คุยกันดีๆได้ปะวะ ผมรีบตามไป และเผลอใช้มือกระชากแขนของเธอเอาไว้ จนร่างเล็กกว่าต้องหันกลับมา ผม : ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจทำให้เจ็บ ผมรีบคลายมือออกจากเรียวแขน และเอาตัวเธอเข้ามากอดแทน ผม : กูไม่ได้อยากพูดแรงนะจ้า แต่กูกลัวว่ามึงจะกลับไปหามัน จีจ้า : มึงจะบอกว่ามึงรักกูขนาดนั้นหรอ ผม : ถ้าไม่รัก กูจะทำแบบนี้ไหม! ด้วยความที่เป็นผู้ชาย ผมเคยตั้งขอบเขตเอาไว้ ไม่ว่าผมจะรักหรือชอบใคร ผมจะไม่มีทางเทใจ จนไม่เหลือความเป็นตัวเองเอาไว้ คนที่ฟูมฟายเพราะความรัก ผมว่ามันงี่เง่า และใช้ไม่ได้ แต่ทำไมในตอนนี้ ความรู้สึกของผมไม่ได้ต่างจากที่กล่าวมาสักนิดเลย ทำไมผมต้องพยายามที่จะยื้อเขาไว้ ต่อให้เขาไม่มีใจ ยังไงผมก็จะยื้อ...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more