ขอให้เลิกกัน

677 Words

สักวัน ผมจะทำให้เธอเป็นแค่เพียงเพื่อนเก่า แล้วสักวันผมจะทำให้เราได้เริ่มต้นสถานะกันใหม่ สถานะ ที่ทำให้ผมได้อยู่ใกล้เธอ มากกว่าใครๆ สตรีที่ผมให้ความสนใจ เธอเอาแต่เมามาย แบบไม่เป็นท่า อันเนื่องมาจากเมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา เธอไปเห็นจะๆคาตา ว่าไอ้ผู้ชายที่เธอรักนักหนา มันกำลังพลอดรักอยู่กับใคร ที่ไม่ใช่เธอ! ผมอยากจะซัดหน้าไอ้หมอนั่น ให้มันหงาย ผมไม่ชอบที่มันทำให้เธอเสียใจ แต่ลึกๆในใจ ผมก็ได้แต่แอบภาวนา ว่าขอให้เหตุการณ์ในครั้งนี้ ส่งผลให้สตรีที่ผมรัก เธอตาสว่างสักทีเถอะ! จีจ้า : พวกมึงนั่งเฉยทำไมวะ ดื่มดิวะ ดื่มเป็นเพื่อนกูดิ... จีจ้าเอ่ยออกมา พร้อมกับหยดน้ำใสๆที่คลอหน่วยออกจากตา โม : กูว่ามึงเลิกกับมันเถอะนะเพื่อน กูเห็นมึงเป็นแบบนี้แล้วกูไม่โอเคเลยว่ะ แตงโมรีบบอก ก่อนจะใช้วงแขนสวมกอดที่ร่างของจีจ้าเอาไว้ อ้อม : กูก็เห็นด้วยนะมึง ปล่อยคนเลวๆให้มันไปสมสู่กันเถอะ อย่าเสียดายเลย จีจ้า : แล้วใครบอกว่ากูจะเสียดาย กูพอละ กูไม่เอามันคืนละ! ผมก็เห็นว่าเธอบอกแบบนี้ทุกที แล้วไอ้หมอนั่นมันก็สรรหาวิธีมาง้อ จนจีจ้าใจอ่อน จีจ้า : ในเมื่อมันมีคนใหม่ได้ กูก็จะมีคนใหม่ได้! ร่างสมส่วนที่อยู่ในชุดน่ามองลุกขึ้นทันทีที่พูดจบ ผมรู้ว่าจีจ้ากำลังจะทำอะไร แต่ความไวผมมีมากกว่า จึงรีบลุกไปคว้าร่างของเธอได้ทัน จีจ้า : ตอง! จีจ้ามองหน้าผมด้วยความไม่เข้าใจ แต่ใครล่ะ จะยอมให้เธอไปเข้าหาผู้ชายคนอื่น ต่อให้จีจ้าดื้อขนาดไหน ผมก็ไม่ยอมให้เธอไป ผม : กลับด้วยกัน! คำที่ผมบอกไป ไม่ใช่คำถาม ที่ผมจะต้องรอคำตอบ เพราะทันทีที่พูดจบ ผมก็เอาตัวเธอกลับกับผมทันที ไม่สนใจเสียงโวยวาย ไม่สนใจเสียงของใคร ไม่สนใจแม้กระทั่งเล็บยาวๆของคนที่ผมหวังดี ที่กำลังทิ่มแขนของผมอย่างหนัก จีจ้า : ปล่อยดิวะ จะพากูไปไหน ผม : กุญแจรถอยู่ไหน ผมรวบร่างบางเข้ามาใกล้ ไม่ได้มีเจตนาที่ไม่ดีอะไร แค่ต้องการหากุญแจอย่างที่บอกเอาไว้ เท่านั้นเอง จีจ้า : ไม่กลับนะตอง ไม่ได้บอกว่าจะกลับเลยนะ ผม : ไม่กลับแล้วจะอยู่ทำไม กินเหล้าไป ก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรดี จีจ้า : ไม่มีไรดีก็ช่างสิ เรื่องของกูป่ะ ผม : ก็กูห่วงมึงป่ะ! จีจ้า : มึงจะห่วงกูทำไม ขนาดไอ้ผู้ชายคนนั้นมันยังไม่ห่วงกูเลย ความรู้สึกกูอ่ะ มันไม่ห่วงเลยสักนิด! แล้วสุดท้าย เธอก็เอาผมไปเทียบกับไอ้เหี้ยนั่นจนได้ ไอ้หมอนั่นมันไม่ห่วงแล้วไง ผมห่วงของผมมากก็แล้วกัน! ผม : กลับกันนะ เดี๋ยวกูไปส่ง ผมพูดขึ้นใหม่ หลังปล่อยให้เธอฟูมฟาย พ่นคำพูดออกมาตั้งมากมาย และครั้งนี้เธอก็ว่าง่าย ยอมพยักหน้า และยอมให้ผมจูงมือเพื่อพาเธอไป หอพักของผมกับจีจ้า ไม่ได้อยู่ใกล้กันสักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้ไกล จนเกินกว่าที่ผมจะพาเธอมาส่งได้ จีจ้า : มึงคอยดูนะ กูจะเป็นคนใหม่ กูจะไม่วิ่งตามใคร กูจะทำให้มันเสียดายกูให้ได้ มึงคอยดู! ผมไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่ภาวนา ขอให้ผู้หญิงที่อยู่ในฐานะเพื่อนสาวของผมคนนี้ ทิ้งคนที่มันรักให้ได้จริงๆสักที

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more