'น้องปั้น กับไอ้เปอร์'
ไอ้เปอร์ที่ว่า มันคือผู้ชายที่เคยมีสถานะเป็นแฟนของฉัน แล้วน้องปั้นที่ฉันเอ่ยถึง ก็คือน้องชายแท้ๆของมัน
น้องปั้นเป็นผู้ชายน่ารักที่พูดเพราะยิ่งกว่าสิ่งใด ต่างกับพี่ชายของมัน ที่ทำลายความรู้สึกของฉันจนมันฉิบหาย
ร่างสูงของสองคนนั้นเดินตรงเข้ามาใกล้ แล้วไอ้เปอร์ก็ใช้มือของมัน สัมผัสโดยการจับ ลงมาที่แขนของฉันทันที และฉันก็ปัดมันออกห่างจากร่างในทันทีเช่นกัน
เปอร์ : บล็อคกันทำไมจ้า
มันตีหน้าเศร้า เมื่อฉันถอยห่าง โดยการไปยืนข้างๆไอ้ตอง
เปอร์ : ปลดบล็อคเลยนะจ้า อย่าทำแบบนี้
ฉัน : เลิกกันแล้ว ไม่เห็นว่ามีอะไรต้องคุย บล็อคให้มันจบๆไป
ฉันไม่สนใจ พร้อมกับเพ่งมองใบหน้าของคนใจร้าย
หล่อฉิบหาย แต่เสียดาย ที่ฉันไม่อยากเป็นควาย
ปั้น : เย็นนี้พี่จ้ามีนัดกินข้าวกับผมนะครับ ยังจำได้ไหม
ผู้ชายที่ฉันให้ความเกรงใจเอ่ยออกมา ปั้น เป็นรุ่นน้องของฉันสองปี แต่ท่าทีของนาง กลับทำให้คนอย่างฉันรู้สึกเกรงใจ
ฉัน : โทษทีนะปั้น พี่มีนัดใหม่
เปอร์ : จะตีตัวออกห่างกันเลยใช่ไหม
ไอ้คนหน้าด้านมันเดินเข้าใส่ เช่นเดียวกับฉันที่เกาะแขนไอ้ตองไว้เพื่อให้เป็นเกราะป้องกัน
ปั้น : วันหลังก็ได้นะครับ ปั้นรอก็ได้
คนพูดรีบดึงแขนของพี่ชาย และส่งสัญญาณเตือนผ่านทางสายตา
เปอร์ : ยังไงก็ไม่เลิกนะจ้า ผู้หญิงพวกนั้นก็แค่ผ่านเข้ามา
มันหน้ามึนโทษอีกฝ่าย ทั้งๆที่วันนั้น อาจจะเป็นตัวของมัน ที่เอ่ยชวนผู้หญิงคนนั้นเพื่อไปพลอดรักกัน
โม : โทษผู้หญิงซะงั้น หน้าตัวเมียว่ะ!
แตงโมพูดขึ้นมาใหม่ มันไม่มองหน้าใคร แต่กลับมีคนร้อนตัวจนได้
เปอร์ : ใครๆก็เคยได้ ไม่เชื่อลองหันไปถามเพื่อนตัวเองดีไหม!
และอีกคนที่ถูกพาดพิงใส่ ก็เมินหน้าหนีไปอีกทาง
ไอ้บอยก็เคยได้อีนี่หรอว่ะ!
นี่ล่ะหนา ข้อเสียของเรื่องอย่างว่า ถ้าผู้หญิงเลือกคนผิดเมื่อไหร่ มันก็จะถูกผู้ชายหน้าตัวเมียพูดให้เสียหาย ขนาด 'อีมิ้นท์' มันพึ่งไปกกกอดกันมาใหม่ๆ มันยังโดนได้เลย แล้วฉันจะเอาอะไรมามั่นใจ ว่าวันหนึ่ง ฉันจะไม่โดนไอ้แฟนเฮงซวยคนนี้พูดให้เสียหาย
เปอร์ : ใครๆก็รู้ว่าเราจริงจังกับจ้า ปลดบล็อคเรา แล้วมาคุยกันดีๆ ดีกว่านะครับ
ฉัน : ปั้นเอามันกลับไปก่อนได้ไหม ส่วนเรื่องที่เคยนัดกันไว้ ยังไงพี่จะไป
คนฟังพยักหน้า ก่อนจะหันไปหาพี่ชาย คนเป็นพี่ดูฮึดฮัดไม่พอใจ แต่คนอย่างปั้น มันก็สามารถเอาพี่ชายตัวเองกลับได้ แต่ถึงอย่างนั้น ผู้ชายอย่างเปอร์ก็ยังไม่ลืม ที่จะหันมาพูดทิ้งท้าย
'ไม่เลิก ก็คือไม่เลิก'
โม : มึงก็รู้ ว่าที่ไอ้ปั้นมาทวงนัดมึง มันก็ทำเพราะพี่มัน แล้วมึงจะไปเพื่ออะไรวะ
อ้อม : นั่นน่ะสิ แค่ปฏิเสธให้มันจบๆไป ไม่เห็นต้องเจอกันอีกนี่หว่า
ตอง : แค่เล่นตัว ไม่อยากเลิกจริงๆใช่ไหมล่ะ!
ไอ้ตองมันกล่าวหา พร้อมกับเพ่งมองมาที่หน้าของฉัน
ฉัน : มึงก็เห็นว่ามันไม่ยอมเลิกง่ายๆ
ตอง : ยากตรงไหน ไม่เจอ ไม่คุย แค่นั้นก็จบป่ะ! อยู่ที่ว่า มึง จะยอมเลิกกับมันรึเปล่า เท่านั้นเอง!
มันใช้มือผลักหัวฉันไปที ก่อนที่มันจะเมินหน้าแล้วเดินหนี เช่นเดียวกับไอ้ทีม ที่ตั้งท่าจะลุกเดินตาม
ทำไมไม่มีใครเชื่อฉัน ทำไมไม่เชื่อว่าฉันจะเลิกกับมัน
โม : แล้วมึงอ่ะบอย ไปได้กับอีนั่นตั้งแต่เมื่อไหร่!
คำถามของแตงโมทำให้ฉันสนใจ
บอย : แค่เล่นๆ หมดสนุกก็แยกย้ายกันไป!
มันตอบพร้อมกับท่าทางร้อนรน อย่างกับคนชอบนอกใจ แล้วโดนอีกฝ่ายจับได้ แต่คำตอบของมันกลับทำให้ฉันคิดไปไกล
ในเมื่อพวกผู้ชาย ไม่เคยคิดจะหยุดที่คนหนึ่งคนใด แล้วผู้หญิงอย่างเราจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนไปทำไม
ฉัน : กูบอกพวกมึงตามตรงเลยนะ ว่ากูจะไม่เอาไอ้เปอร์คืน พวกมึงเชื่อกูไหม...
ไม่มีคำพูดออกมาจากปากเพื่อนคนใด ซึ่งมันสรุปได้ว่า พวกมันไม่เชื่อใจกัน
ฉัน : กูจะควงคนใหม่ไปให้มันดู!
ฉันพูดขึ้นมาใหม่ แล้วมันก็พอเรียกความสนใจจากพวกมันได้บ้าง
อ้อม : มึงจะไปควงผู้ชายที่ไหน!
ฉัน : ใครก็ได้ที่กูพอใจ!
โม : จ้างให้ไอ้เปอร์มันก็ไม่เชื่อมึง!
ลองดูก่อนจะเป็นไรไป ถ้าควงคนอื่น แล้วมันยังไม่เชื่อว่าฉันมีคนใหม่ เดี๋ยวค่อยควงคนใกล้ๆไปให้มันดู...