Old friend เพื่อนเก่า

คบกับกูที

'ถ้าปั้นยังยอมให้มันใช้ไลน์ปั้นเพื่อแชทมา พี่จะบล็อคปั้นอีกคนแล้วนะ'

ฉันกดส่งข้อความในแอพพลิเคชั่นไลน์ ก่อนจะยัดมือถือใส่ลงไปในกระเป๋าตามเดิม

เมื่อฉันไม่ยอมปลดบล็อคช่องทางการติดต่อแบบที่มันขอเอาไว้ มันเลยเล่นวิธีที่ซ้ำๆจนฉันจำได้ขึ้นใจ นั่นคือการใช้ไลน์ของน้องเพื่อแชทมา

ที่ผ่านมาฉันก็ไม่ได้เด็ดขาดอะไรนักหนา แค่รู้สึกว่าตอนนี้มันเบื่อๆว่ะ!

เบื่อเกินกว่าจะยื้อใครไว้ ในหัวมันคิดแค่ช่องทางง่ายๆ ใครจะไปไหนก็ปล่อยมันไป

'เรามั่นใจ ว่าจ้ายังรักเรา'

'จ้าไม่มีทางลืม คนแรกของทุกอย่าง อย่างเราได้'

คำพูดของไอ้เปอร์มันยังฉายซ้ำๆไปมา ซึ่งฉันจำเป็นต้องดับความมั่นใจของไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนี้ลงให้ได้

ฉันจะทำให้มันเห็น ว่าถึงแม้ว่าชีวิตของฉันจะไม่มีมันเป็นแฟน ฉันก็มีความสุขในแบบของฉันได้

พรุ่งนี้ฉันมีนัดกินข้าวกับปั้น และฉันเชื่อว่าคนอย่างไอ้เปอร์มันต้องเสนอหน้ามา แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า ฉันจะชวนใครล่ะมารับบทเป็นแฟนใหม่ ให้คนเฮงซวยอย่างแฟนเก่ามันดู

นาฬิกา ที่บอกเวลาว่าสี่ทุ่มกว่า มันยิ่งสร้างความกดดันให้ฉันนักหนา

เมื่อไตร่ตรองกลับไปกลับมา ฉันก็แบกหน้ามาหาไอ้ตองที่ห้องทันที

มันคือเพื่อนที่ฉันไว้ใจ ไม่เจ้าชู้ยักษ์อย่างไอ้บอย และมันนี่แหละที่คอยห่วงฉันอยู่ใกล้ๆ ฉันเลยมั่นใจ ว่าครั้งนี้มันจะช่วยฉันได้

ฉันเคาะประตูถี่ๆ และประตูมันก็เปิดออกทันทีเหมือนกับรู้ดีว่าฉันจะมา

ฉัน : เปิดเร็วจัง มึงรอใครวะ!

ฉันจับผิดแบบออกนอกหน้า และมันก็รีบสวนกลับมาแบบทันที

ผม : มึงเสนอหน้ามาหากูถึงที่ทำไมล่ะ!

อยากด่ามันฉิบหาย มันพูดเหมือนฉันวิ่งเข้าหาผู้ชาย แต่ตอนนี้ฉันก็ด่ามันไม่ได้

ฉัน : ฮ่องกงมันไกล กูขอเข้าห้องมึงได้ไหม!

ฉันยิ้มกว้างเอาใจ แต่คนฟังกลับใส่ฝ่ามือลงมาที่หัวของฉันเต็มแรง

ฉัน : โอ๊ย เจ็บ...

ฉันร้องเหมือนเจ็บนักหนา แต่ทว่าใบหน้าของฉันกลับยิ้มกว้างอย่างถูกใจ

ตอง : อย่าให้รู้ว่าเสนอหน้าไปพูดแบบนี้ที่ไหน!

ฉันอยากเข้าข้างตัวเอง ว่าเสน่ห์ในตัวยังมีมากมาย แต่ทว่าคำพูดต่อมา กลับทลายความมั่นใจของฉันจนหมดลงไป

ตอง : เดี๋ยวเขารู้ว่าเป็นเพื่อนกู อาย!

มันว่า ก่อนจะถอยห่างเพื่อเปิดทางให้ฉันเข้าห้อง

ห้องสะอาดอย่างกับมีคนดูแลทำความสะอาดให้ มันดูสบายตา จนไม่น่าจะเป็นห้องของผู้ชาย

มันคงไม่ได้แอบอยู่กับเมียหรอกใช่ไหม!

ฉัน : หิวข้าว ทำข้าวผัดให้กินหน่อยได้ไหม

ตอง : มึงเป็นเมียกูรึไง!

มันชักสีหน้าใส่ พร้อมกับเพ่งสายตามองไปตามร่างกาย

ตอง : ชุดที่ใส่ คิดว่าสวยแล้วใช่ไหม!

ฉัน : ก็ไม่สวยเท่าไหร่ แต่วัยรุ่นหน้าหอมึง มองกูเป็นแถวอ่ะบอกเลย!

ฉันว่าอย่างมั่นใจ จนมันรีบดึงสายตามาตีมึนใส่ ก่อนจะค่อยๆส่ายหัวไปมา

ตอง : เหอะ...

มันแค่นหัวเราะออกมาแบบซึ่งๆหน้า ก่อนจะเปิดตู้เย็นแล้วโยนนมกล่องมาที่ตักของฉัน

ฉัน : ให้ทำไม กูไม่ชอบกินนม!

ตอง : กินๆไป จะได้หายโง่!

ฉันเชิดหน้าใส่ รู้สึกว่าพักนี้มันจะด่าฉันบ่อยจนเกินไป

ตอง : รู้ใจผู้ชายดีรึไง ว่ามันมอง แล้วมันคิดอะไร อย่าโง่ให้มันมาก!

ฉันเกลียดความปากร้าย เลยรีบเจาะนมกล่อง แล้วก็กินๆมันลงไป ดูดกินจนมันหมดภายในพริบตา

ตอง : มีไร คงไม่ได้มาหา เพราะจะให้กูพาไปตบใครเขาอีกใช่ไหม!

ฉัน : ตบให้เปลืองมือทำไม เลิกกับผู้ชายเฮงซวยง่ายกว่า!

ฉันพูดประจบเอาใจ เพราะมันถามจนฉันจำได้ ว่าเมื่อไหร่ฉันจะเลิกกับแฟน!

ฉันรู้ดี ว่าสิ่งที่พูด มันทำให้ไอ้ตองพอใจ และเมื่อมันพอใจ มันจะได้ยอมช่วยฉันง่ายๆ ฉันยิ้มให้ตัวเองหนึ่งที ให้สมกับความคิดดีๆ

ตอง : เลิกก็ดี แต่น่าจะเลิกตั้งนานละ!

ฉัน : กูจะเลิกกับมัน แต่มันไม่ยอมเลิกกับกู!

ฉันเริ่มเข้าประเด็นอย่างตั้งใจ ในขณะที่คนฟัง มันก็นั่งมองฉันนิ่งๆ

ฉัน : หลอกคบกับกูทีดิ หลอกให้มันตายใจ มันจะได้ไปไกลๆ ไม่ต้องมายุ่งกับกู!

ตอง : แต่กูไม่ชอบหลอกใคร จะคบก็คบเลย!

ฉันเพ่งมองมันอย่างแปลกใจ เช่นเดียวกับมันที่ไม่ยอมหลบสายตาไปไหน

ตอง : แต่ถ้ามึงจะเล่นๆ กูเล่นด้วยก็ได้!