คุณป๋าอุ้มฉันขึ้นไปวางบนเตียง ก่อนจะล้มตัวลงมานอนกอดอยู่ข้างๆ ตัวฉัน
“ฝุ่นจะสายแล้วนะคะ” ฉันหันไปบอกคนเจ้าเล่ห์อย่างคุณป๋า ที่ไม่ยอมปล่อยให้ฉันไปเรียนสักที
“แต่ฉันเพิ่งบินมาถึง ยังไม่ได้กอดเธอให้พอใจเลยนะ” คุณป๋าพูดอย่างออดอ้อน แล้วขยับตัวเข้ามาใกล้ๆ พร้อมกับกำชับกอดแน่น
“เอาไว้กลับจากมหาวิทยาลัยฝุ่นจะมาให้คุณป๋ากอดให้หนำใจเลยนะคะ แต่ตอนนี้ฝุ่นต้องไปแล้ว”
“ขอกอดต่ออีกสักห้านาทีแล้วกัน” คุณป๋าคงไม่ยอมปล่อยให้ฉันไปมหาวิทยาลัยง่ายๆ แน่แบบนี้
“คุณป๋าคะ....”
ฉันกำลังจะดุคุณป๋าอีกครั้ง แต่ก็ถูกเสียงของมายดังขึ้นมาขัดสะก่อน “ยัยฝุ่นเสร็จหรือยัง นี่แกไม่คิดจะตอบฉันหน่อยหรอ ยัยฝะ...ฝุ่น”
มายเดินมาหยุดตรงหน้าห้องนอน ซึ่งคุณป๋าไม่ได้ปิดประตูไว้ ทำให้มายเห็นคุณป๋าที่กำลังกอดรัดฉันอยู่
“เอ่อ...งั้นฉันไปมหาวิทยาลัยก่อนแล้วกันนะ บ๊าย”
“ดะ เดี๋ยวสิมาย!! ยัยมาย!!”
พูดจบมายก็เดินดิ่งออกไ
