The ride home was silent and awkward. Walang gustong magsalita at ayaw ko rin manguna dahil baka may masabi akong hindi niya magustuhan.
The silent is deafening. Maski yata kaunting kaluskus dito sa parking lot ay dinig na dinig. He's staring at the steering wheel, not minding me here. Walang gustong lumabas, walang gustong magsalita. Nagbuga ako ng hininga saka nagtanggal ng seat belt.
Wala naman akong balak lumabas pero hinawakan niya ang siko ko na tila pinipigilang umalis. Awtomatiko akong napabaling sa kanya. His eyes are bloodshot. Para bang ang dami niyang iniisip pero pilit niyang pinapakalma ang sarili bago ako kausapin.
"I'm sorry," malamyos niyang sambit habang nakatingin sa mga mata ko. His eyes are full of sincerity and it looks vulnerable.
"Greg's issue about women," he
