“พี่ชิงชิว ช่วยจัดที่นอนให้ท่านอ๋องที ปูให้ห่างจากเตียงหนึ่งจั้งเข้าใจหรือไม่” เอ่ยสั่งคนของตน ทว่าสายตายังคงจ้องฉินอ๋อง ซึ่งบัดนี้เขาเผยยิ้มกว้างออกมาแล้ว เมื่อได้ฟังคำอนุญาตจากนาง
“ขอบคุณชายารัก” หยวนซีรีบเอ่ย หลันถิงจึงค้อนขวับด้วยความหมั่นไส้ ทว่าในใจกลับปลื้มปริ่ม เพราะแววตาฉินอ๋องจริงจังมาก ไม่มีความเจ้าเล่ห์ใด ๆ แฝงไว้แม้แต่น้อย
“เช่นนั้นเดี๋ยวพี่ไปเตรียมน้ำให้นะเจ้าคะ” ลี่อันรีบเอ่ย ก่อนจะแยกตัวออกไปพร้อมกับชิงชิว เพื่อให้ทั้งคู่ได้พูดคุยกัน
“พระองค์ไม่กลับไปชำระร่างกายหรือเพคะ”
“อาบที่นี่ได้หรือไม่”
“มากไปเพคะ” บอกอย่างเย็นชา ทว่าริมฝีปากกลับเผยยิ้มบาง เมื่อเห็นท่าทางบุรุษตัวโตมีท่าทีเหมือนเด็กถูกขัดใจ ถึงกระนั้นฉินอ๋องก็ยอมทำตามอย่างว่าง่าย ไม่มีท่าทีอิดออดเลยสักนิด
ทว่าไม่ถึงหนึ่งเค่อเขาก็กลับมาอีก
หลันถิงเองก็อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เพราะวันนี้นา
