“อยากให้ฉันปล่อย ต้องอ้อนฉันก่อน”
ตั้งแต่เกิดมาหญิงสาวไม่เคยต้องออดอ้อนใคร มารยาก็ไม่เคยต้องขุดมาใช้ “อ้อนอะไร ฉัน...เอ่อ ทำไม่เป็น”
“ถ้าจะให้ปล่อย จูบฉันก่อน แล้วบอกว่าจะไม่ดื้อกับฉันอีก”
“มะ ไม่...” ประโยคที่กำลังพูดปฏิเสธกลืนหายลงลำคอ เธอฉลาดพอจะคิดได้ว่าการขัดใจมาเฟียอาจจะทำให้เธอเสียมากกว่าที่คิด
ลิลลี่หลับตา ยกมือประคองกรอบหน้าหล่อเหลา แล้วกระดกศีรษะขึ้นไปจูบเงอะๆ เงิ่นๆ แต่หารู้ไม่ว่าจูบไร้เดียงสาแบบนี้ช่างยั่วเย้า จนลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดลงมา ฝ่ามือหนาเอื้อมมาดันศีรษะของเธอแล้วก้มบดจูบอย่างรุนแรง จากนั้นเขาก็สอนให้ลิลลี่รู้ว่าจูบจริงๆ มันเป็นยังไง
เมื่อลิ้นเล็กๆ ถูกเขาขโมยดูดความหวานจนเหือดแห้งแล้วยังไม่ยอมปล่อย ลิลลี่ตกใจจนยกมือสองข้างไล่ทุบอกแกร่ง ดีแลนนึกขำ เธอคงนึกว่าเขาจะกลืนลิ้นเธอลงคอให้ได้ละมั้ง
ในที่สุดมาเฟียใหญ่แห่งเกาะฮ่องกงก็ยอมปล่อยเหยื่อให้พ้นกรงเล็บชั่วคราว เขาถ
