พอมาถึงบ้าน โฉมงามก็ยุ่งๆกับการช่วยแม่เสือก็เริ่มทำงานจริงจัง
ต่อให้ฉัน จะรักเธอมากเท่าไหร่ ก็รู้ว่าเธอยังไม่เคยสนใจ
ฮือออออออ
"ส่งผ้าเสร็จละ ร้อนมากๆแวะแดกติมสักนิดดีกว่า" โฉมงามพึมพำ
ร้านไอติม
“เอาช็อคโกแลตวนิลาโรยช็อคชิพค่ะ” โฉมงามพูดกับพนักงาน
“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ”
ตึกๆๆ
เสียงเดินมา
"หวัดดีโฉมงาม" เสียงคุ้นหูเอ่ยทัก
“อ้าว! ผู้กอง” โฉมงามยิ้มทักทายกลับ
“นั่งด้วยได้ไหมเนี่ย?”
“ตามสบายค่ะ”
“แม่สบายดีไหม?”
“ถ้าบ่นได้แปลว่าสบายดีค่ะ ฮ่ะๆ”
“ช่วงนี้ไม่ได้เจอกันเลยนะ”
“พอดียุ่งๆอะคะ”
“แล้ว....เรื่องที่พี่เคยถามไปล่ะ?”
"ไอติมรสที่สั่งมาแล้วค่ะ" พนักงานยกของมาเสิร์ฟพอดี โฉมงามเลยเลี่ยงตอบคำถามผู้กอง
“ผู้กองกินด้วยกันหรือเปล่าคะ”
“ไม่ดีกว่า พอดีต้องรีบไปประชุม งั้นพี่จะแวะไปหาอีกนะ”
พูดเสร็จเขาก็ลุกไปทันที โฉมงามได้แต่นั่งถอนหายใจ
"เมื่อไหร่จะเรียนจบวะ จะได้บอกแม่ว่ามีผัว"
