เช้าต่อมา
"ไอ้เสือ เดินขากระเพกมาทำไม" โค้กถามงงๆ
“เด้งทั้งคืนเลยอีสัส!!” เสือสบถ
“อีโฉมงาม ทำไมมึงเดินเหมือนซอมบี้” นานาถามขึ้นอีกครั้ง
“ไม่รู้กูหมดแรง” สาวน้อยตอบด้วยดวงตาเหม่อๆลอยๆ
“เชี้ยอะไรวะเนี่ย ฮ่าฮ่าฮ่า” โค้กหัวเราะลั่น
ตึกๆๆๆ
เสียงเดินมา
"คุณเสือคุณโค้กคะ วันนี้เรามีคุยงานกันที่ร้านอาหารชื่อดัง เดี๋ยวนิชาเตรียมชุดให้เเล้วเจอกัน11โมงตรงนะคะ" นิชาเอ่ยขณะเลื่อนแท็บเล็ตดูตารางงาน
“อืมมมมม” เสือตอบเนิบช้า
“งั้นสองสาวก็เที่ยวเล่นเเถวนี้ไปก่อนนะ” โค้กหันไปบอกกับโฉมงามและนานา
ทั้งหมดเเยกย้ายกันไป นิชาโค้กและเสือเตรียมตัวดูงาน ส่วนโฉมงามกับนานาก็ออกไปเดินเล่น
"เพลียฉิบหาย อีนิชานั่นต้องเอายาใส่ขนมแน่" โฉมงามบ่น
“แบบนี้ไม่ดีแล้วนะ ถ้าเกิดมันทำสำเร็จขึ้นมา ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียพี่เสืออีกคนแน่” นานาขมวดคิ้ว
“ลองดูดิกูจะเอาขวดยัดห...ให้แม่งฉีกเลย” โฉมงามพูดเสียงขรึม
“อีโรคจิตฮ
