เช้าต่อมานิชาบินกลับไปโดยไม่ลา เธอลาออกโดยไม่รับเงินชดเชยใดๆ
“นิชาแม่งส่งไลน์มาลาออก” โค้กพูด
“น่าจะออกตั้งนานแล้วยังไม่รู้ตัวอีก!” นานาบ่น
"งั้นเรากลับกันเลยเนาะ" เสือถาม
“นึกว่าจะอยู่อีกวัน” นานาหน้าเศร้า
“ต้องหาเลขาใหม่ สอนงานมอบงานอีก เลขาสำคัญมากนะในธุระกิจอะ” โค้กอธิบาย
“เรากลับเลยก็ได้ค่ะ ยังไงงานพี่เสือก็ต้องมาก่อน “ โฉมงามเอ่ยยิ้มๆ
“แต่อยู่กับกูที่คอนโดนะสองวันค่อยกลับบ้านเนาะ ตามกำหนด”
"เอ้า! งั้นหนูก็กลับไม่ได้อะดิ" นานาสะดุ้งหันไปพูดเสือ
“ถูกต้องนะครับ!!!!!” โค้กยิ้มหน้าบาน
“เฮ้ออออออ” นานาถอนหายใจเฮือกใหญ่
“นะ นานาเพื่อนรัก” โฉมงามหันไปอ้อน
“กูจะอ้วก! ฮ่าฮ่า” นานาด่าปนขำ
ประเทศไทย เวลา19.00น.
คอนโดเสือ
"กินไรดีเมียไปหาไรกินที่ร้านอาหารไหม" เสือถาม
“ก็ได้ค่ะ ตามใจพี่เสือ”
“น่ารักที่สุด”
ฟ๊อดดดดดด
หอมแก้มดัง
“ขอแต่งตัวก่อนนะคะ”
“เคเมีย รีบๆหิว มึงไม่ต้องแต่ง
