Friend Zone กฎของเพื่อน (นอน)

@คอนโดสิงหา "ไอ้มีน...มึงตื่นได้แล้ว.. "อื้อ ~~ ห้านาที "ตื่นๆๆๆๆ เมียกูจะมาแล้วเนี้ย "โอ้ย..!..ไอ้สิง..มึงจะอะไรกันนักกันหนา น้องมันไม่ว่าอะไรหรอก..ขอนอนต่ออีกหน่อย.. "ไม่ได้.... มึงกลับห้องมึงไปเลย "งื้อ..กูขอนอนแปป กูลุกไม่ไหว "หมับ !!!! "ว๊ายย !!! ฉันร้องตะโกนเสียงดัง เมื่อรู้สึกได้ว่าตัวเองถูกอุ้มลอยขึ้นเหนือเตียง พอลืมตาตื่นก็พบกับใบหน้าหล่อ ที่นิ่งซะยิ่งกว่ารูปปั้น "ปืน...มึงอุ้มกูทำไม" ปืนคือเพื่อนสนิทของฉัน มันกับฉันสนิทกันมาก มากจนเรียกได้ว่าไม่เคยมีความลับอะไรต่อกัน ถึงเนื้อถึงตัวกันได้ตลอด และตอนนี้มันกำลังอุ้มฉันขึ้นในท่าเจ้าสาว "มึงจะอยู่ดูเขาเอากันรึไง ถ้ามึงขี้เกียจตื่น มึงก็นอนต่อ เดี๋ยวกูอุ้มมึงกลับห้องเอง.. "อืม..งั้นมึงอุ้มกู กูจะนอนต่อ.. พูดจบฉันก็ทิ้งศีรษะทุยลงไปที่แผงอกของปืนทันที มือทั้งสองกอดคล้องไปที่ลำคอหนา มันอยากจะอุ้มก็อุ้มเลย มันอุ้มฉันแบบนี้เป็นประจำอยู่แล้ว ห้องพักของฉันอยู่ถัดจากห้องไอ้สิงแค่สองสามห้อง มันคงไม่ได้ทรมารแบกฉันนานนักหรอก "ตุบ !! "โอ้ย..ปืน ! มึงวางกูลงเบาๆหน่อยไม่รึไง...โยนลงมาได้..เจ็บนะโว้ย.. "กูเคยบอกมึงหลายครั้งแล้วใช่ไหม ว่าอย่าดื่มจนเมาเรี่ยราดแบบนี้ แล้วนี่ดูมึงแต่งตัว ชุดอะไรแวกหน้าแวกหลังไปหมด เงินไม่พอหรืออะไร ถึงได้ซื้อเสื้อเด็กอนุบาลมาใส่.. ".....ทำม่ะ..ไม่สวยเหรอ ออกจะสวยเข้ากับหุ่นเซ็กซี่ชวนหลงใหลของกูจะตาย "หึ...สวย..แต่มึงควรระวังกว่านี้ไหม...ไปดื่มจนเมา ถ้าไม่มีพวกกู ป่านนี้มึงถูกลากไปไหนต่อไหนแล้ว.. "เออน่า..กูรู้ว่ามึงไม่ปล่อยให้กูถูกใครลากไปหรอก อย่าบ่นนักเลย.. "มึงก็แบบนี้ตลอด เป็นผู้หญิงนะเว้ย หวงเนื้อหวงตัวบ้างดิว่ะ "ปืน...มึงเป็นเพื่อนนะโว้ย ไม่ได้เป็นผัว..บ่นอะไรนักหนา..หนวกหู..! "แล้วถ้าเป็นผัว กูมีสิทธิ์บ่นมึงได้ไหมล่ะ.. "ไม่มีทาง...มึงลืมไปแล้วเหรอ กฎของเพื่อน คือห้ามคบเพื่อนเป็นแฟน... "......... ปืนเงียบ สายตามันมองมาที่ฉันอย่างดุดัน คนบ้าอะไร ขนาดโกรธยังหล่อ มันก็หล่อจริงๆนั่นแหละ นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนนะ อีมีนจะจับทำผัวซะเลย ขี้บ่นดีนัก มันทั้งหล่อ รวย เรียนเก่ง เป็นหนุ่มฮอตที่สุดของมหาวิทยาลัยเลยก็ว่าได้ เสียอย่างเดียว มันไม่สนใจผู้หญิง...ทั้งที่มีคนมารอถวายตัวให้มันอยู่ทุกวี่ทุกวัน.. "มึงกลับไปได้แล้ว กูจะนอน .. "กูนอนด้วย.." ปืนเดินอ้อมมาอีกทาง แล้วทิ้งตัวลงนอนข้างๆกันกับฉัน ฉันเองไม่ได้ว่าอะไร เพราะมันก็ทำแบบนี้บ่อยๆ มือหนาของมันยกขึ้นมากอดไว้ที่เอวคอด ก่อนจะหลับตาลงช้าๆ ทุกอย่างเงียบสงบ เพราะตอนนี้เป็นช่วงเวลาของการพักผ่อน..(พักจากอาการแฮ้งค์เหล้าอ่ะนะ) @2 ชั่วโมงต่อมา "📱ค่า...รู้แล้ว..ไม่ต้องห่วงหรอกน่า "📱แล้วน้องโอ๊ตทานข้าวรึยังคะ.. "📱555 ปากหวานนะเนี้ย "คุยกับใคร ? ฉันกำลังคุยอยู่กับเด็กในสังกัดของฉัน พอปืนตื่นขึ้นมามันก็ส่งเสียงสอดแทรกเข้ามาในสาย ฉันเลยเอามือข้างหนึ่งปิดลำโพงในมือถือไว้ ไม่ให้คนปลายสายได้ยิน แล้วหันมาพูดกับมัน "น้องโอ๊ต...ชู่ๆๆๆ เบาๆ เดี๋ยวน้องได้ยิน" ฉันบอกมันก่อนที่จะหันมาคุยโทรศัพท์กับน้องโอ๊ตต่อ "มีน กูหิวนม !! "ไอ้เชี้ยปืน ! ฉันรีบหันขวับมาหามันทันที บอกว่าอย่าพูดเสียงดัง มันยิ่งพูด แล้วที่พูดออกมาคิดดีไม่ได้เลย พูดจาสองแง่สองง่ามตลอด มันก็แบบนี้..ฉันจะคบจะคุยกับใคร ก็ทำตัวเป็นจระเข้ขว้างคลองตลอด ฉันจะหาผัวไม่ได้ก็เพราะมันนี่แหละ.. "📱 พี่มีนมีแฟนแล้วเหรอ..?.. "📱 ปะ...เปล่านะ "📱 แต่ผมได้ยินเสียงผู้ชาย...พี่มีแฟนแล้วเหรอ.. "📱 ไม่มี๊...... "📱 งั้นเมื่อกี้เสียงใคร พี่อยู่กับใคร.. "📱พี่อยู่กับ...พะ.. "มีนรีบหน่อย กูจะแตกแล้ว ! เสียงของไอ้เพื่อนเวรดังมาอีกครั้ง ดูเหมือนครั้งนี้น้องโอ๊ยสุดหล่อของฉันจะเข้าใจผิด ถึงกับตัดสายฉันทิ้งไปดื้อๆ " 📱 มีผัวแล้วก็ไม่บอก... "📱 ดะ..เดี๋ยว..น้อง ... ตูดๆๆๆๆ ! "ไอ้ปืน..เอาอีกแล้วนะมึง.. "อะไร..กูก็อยู่ของกูดีดี "แล้วที่มึงพูดเมื่อกี้คืออะไร น้องโอ๊ตเข้าใจผิดหมดแล้ว คิดว่ากูกำลังเอากับมึงเนี้ย.. "เอาไหมล่ะ กูจัดให้ได้นะ "ไอ้บ้า..พูดอะไร..ถ้ากูเอาจริงขึ้นมา มึงห้ามร้องนะ "หึ...กลัวแต่มึงมากกว่าที่จะร้องไม่หยุด "มึงนี่มัน....เมื่อไหร่จะเลิกทำนิสัยชอบทำตัวเป็นจระเข้ขว้างคลองสักที..มึงกะจะไม่ให้กูมีผัวเลยรึไง.. "กูทำอะไร "ก็ที่มึงพูดเมื่อกี้ไง หิวนม ! มีนรีบหน่อย กูจะแตกแล้ว" ที่มีพูดตั้งใจใช่ไหม "กูหิวนม นมสดในตู้เย็น , รีบหน่อยคือกูบอกให้มึงรีบไปเอามาให้กินหน่อย , จะแตกแล้ว คือกูหิวจนท้องจะแตกแล้ว..กูผิดตรงไหน ? ปืนทำหน้าตาเฉย หน้านิ่งจนน่าถีบ มันเป็นแบบนี้ตลอด มีที่ไหน หิวจนท้องจะแตก..มันก็พูดไปเรื่อย ที่พูดไม่ผ่านสมองเลยมั้งนั่น ทุกครั้งที่มีคนมาจีบฉัน ใครที่ดูเหมือนว่าฉันจะชอบ มันก็ขัดขว้างไปซะหมด เพราะคำพูดคำจากำกวมของมัน ทำให้ผู้ชายของฉัน หลายต่อหลายคนหนีหายไปหมด....ถ้าชีวิตนี้ฉันจะมีผัว คงต้องรอให้มันมีเมียซะก่อน..เห้ย !..ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันจะมีตอนไหน...หงุดหงิดโว้ย.... "แถไปให้สุดนะมึง..สีข้างถลอกหมดแล้วนั่น...ป่านนี่น้องโอ๊ตคิดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว.. "เลิกพูดเรื่องไอ้เด็กนั่นได้แล้ว ไปกินข้าวกัน กูหิวแล้ว "ไม่ต้องมาจับเลย.. ปืนเอามือขึ้นมาจับไหล่ทั้งสองข้างของฉันจากด้านหลัง "อย่างอนน่า....แค่เรื่องขี้หมา..เดี๋ยววันนี้กูเลี้ยงข้าวมึง แถมพาไปซื้อกระเป๋าแบร์ดเนมด้วย "พูดแล้ว ห้ามคืนคำ..ลิมิเต็ดที่กูอยากได้.. "โอเค..จะสักกี่แสนกันเชียว "ล้านสอง..มึงเปย์กูไหวป่ะล่ะ ถ้าไม่..กูไม่ยอมหายงอนนะ.. "ก็ได้..แค่นี้เอง..ขนหน้าแข้งกูไม่ล่วงหรอก "ดีมาก ค่อยคุยกันง่ายหน่อย "มึงเตี้ยลงป่ะ..เท่าไหล่กูเอง" คนตัวสูงเอามือขึ้นมาทาบบนหัวของฉัน.. "ใครจะไปสูงเป็นเสาไฟฟ้าเหมือนมึงล่ะ.. "ถ้ากูเป็นเสาไฟฟ้า มึงก็หลักกิโลเลยนะ "ไอ้ปืน...!! กูจะหายงอนมึงดีไหมเนี้ย..!! "5555 ล้อเล่น... ปืนลุกขึ้นก่อนจะดึงตัวฉันให้ลุกตาม ใบหน้างอๆของฉัน ถูกมันหยิกแก้มทั้งสองข้าง ก่อนที่มันจะคว้าตัวฉันเข้ามากอด ไหล่เล็กถูกมือหนากอดเอาไว้ แล้วเดินออกไปพร้อมกัน...กวนตีนที่หนึ่งก็มันนี่แหละ กับคนอื่นมันนิ่งสุขุม กับฉันมันเหมือนอยู่ไม่นิ่ง อย่างกับคนละคน...ไอ้คนสองบุคลิก..