@ มหาวิทยาลัยฯ
"อาจารย์จะโหดไปไหนวะ สอนแบบเดอะแร็ปเปอร์ กูยิ่งหัวช้า คงจะเข้าใจอยู่หรอก"
ฉันบ่นพึมพำออกมาหลังจากที่เดินออกจากห้องเรียน สอนอะไรก็ไม่รู้ อีมีนไม่เข้าใจเลยสักนิด สงสัยรอยยักในสมองฉันมันน้อย อาจารย์พูดอะไรออกมา ฉันก็ลืมสนิทภายในห้านาที ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ ขณะที่เดินลากเท้าช้าๆ ไปตามระเบียงคณะ แสงแดดบ่ายสาดลงมากระทบพื้นปูนร้อนระอุ ลมแทบไม่กระดิก เหงื่อซึมเล็กน้อยที่ไรผม กางเกงยีนส์เริ่มแน่นราวกับหายใจไม่ออก
"เออ..ขนาดกูว่ากูหัวไว แม่ง ..ยังตามอาจารย์ไม่ทันเลย"
ธันวา เพื่อนสนิทอีกคนของฉัน หมอนี่มันรูปหล่อ พ่อรวย พ่อมันเป็นผู้มีอิทธิพลในพื้นที่ ถ้านับบรรดาเพื่อนในกลุ่ม ก็ไอ้ธันนี่แหละใจดีกับฉันที่สุด ธันวาเดินเคียงข้างฉัน มือหนึ่งยัดกระเป๋ากางเกง อีกมือลูบเส้นผมที่ปรกหน้าผากอย่างเคยชิน ดวงตาสีน้ำตาลเข้มหรี่มองไปข้างหน้าอย่างครุ่นคิด แต่รอยยิ้มมุมปากก็ยังผุดขึ้นเวลาพูดคุย ในขณะที่ฉันกับเพื่อนเดินลงมาใต้ตึกคณะก็มีน้องๆนักศึกษาปีหนึ่ง เดินมาขอสัมภาษณ์เกี่ยวกับกิจกรรมที่อาจารย์มอบหมาย หนึ่งในนั้นคือน้องพลอย เมียของไอ้สิงหา กลุ่มนักศึกษาปีหนึ่งใส่ชุดนักศึกษากระโปรงพลีทยาวเรียบร้อย ถือกระดาษโน้ตกับกล้องบันทึกเสียงเดินมาด้วยท่าทีเกร็งๆ ดวงตาช้อนขึ้นมองกลุ่มพวกฉันอย่างประหม่า ท่ามกลางบรรยากาศใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ให้ร่มเงาระหว่างตึกเรียน
"พี่ๆคะ พลอยขอรบกวนเวลาสักครู่ได้ไหมคะ" เสียงหวานใสเอ่ยขึ้น พร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน น้องพลอยยกมือไหว้อย่างนอบน้อม
"ว่าไงครับ..... : ไอ้สิงมันรีบเสนอหน้าไปหาน้องทันที แต่ดูเหมือนว่าน้องจะไม่ค่อยอยากพูดกับมันสักเท่าไหร่ สงสัยไปทำความผิดอะไรมาอีกแน่ๆ มันเดินเร็วเหมือนหมาเห็นกระดูก ดวงตาเปล่งประกายอย่างมีความหวัง แต่พลอยเบนหน้าหนีอย่างแนบเนียน พร้อมขยับถอยออกห่างนิดๆ ใบหน้าสวยแสดงออกชัดเจนว่า "ไม่อยากยุ่ง"
"พี่ธัน พี่ปืน พี่มีนคะ พอดีพลอยจะรบกวนเวลาสักครู่ จะขอสัมภาษณ์เกี่ยวกับการแสดงความคิดเห็นประเด็นหัวข้อ Friend Zone หน่อยค่ะ"
พลอยพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ พลางส่งยิ้มให้พวกฉันเป็นพิเศษ สายตาของเธอประสานกับฉันอย่างเป็นมิตรเต็มไปด้วยความไว้ใจ
"ได้สิจ๊ะ : ฉันยิ้มรับ พร้อมพยักหน้าตอบเบาๆ ทั้งๆ ที่ในหัวยังงงกับบทเรียนเมื่อกี้อยู่เลย แต่เห็นน้องขยันก็อยากช่วย แค่ให้สัมภาษณ์เองคงไม่เสียเวลามากเท่าไหร่หรอก คนกันเองทั้งนั้น
"พี่มีนของน้องน่ารักที่สุด"
พลอยใส่ยิ้มหวานมาให้ ฉันเลยยิ้มตอบมันไป แต่อีคนดันหึงหวงไม่เข้าเรื่อง
"เมียกูนะไอ้มีน : ไอ้สิงมันขึงตาใส่ฉัน"
มันหรี่ตามองฉันเหมือนหมาเฝ้ากระดูก หวงออกนอกหน้าจนธันวาข้างๆ หลุดหัวเราะ
"ไอ้บ้า...กูเป็นผู้หญิงนะ มึงหึงอะไร บ้าบอ"
ฉันเบ้ปาก เดินหนีมันหนึ่งก้าว พลางทำหน้าประหนึ่งโดนข้อหาผิดตัว
"มันไร้สาระแบบนี้แหละ อย่าไปสนใจมันเลย เริ่มกันเลยไหม"
ธันวายักไหล่ แล้วหันไปยิ้มให้พลอยด้วยสายตาเป็นมิตร พร้อมพยักหน้าเบาๆ อย่างสุภาพ
"โอเคค่ะ งั้นเราไปนั่งม้าหินอ่อนใต้ร่มไม้ตรงโน้นดีไหมคะ บรรยากาศดีด้วย แถวนั้นวิวสวยเยอะเลยค่ะ : น้องพลอยเสนอความคิดเห็นออกไป"
พลอยชี้ไปยังมุมหนึ่งของลานใต้ตึก มีม้าหินอ่อนเรียงรายอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ แสงแดดลอดผ่านใบไม้ลงมาเป็นลำ ท่ามกลางเสียงนกและลมเย็นพัดเอื่อยๆ บรรยากาศเหมือนสวนเล็กๆ ในมหาลัย
"ครับ พลอยว่ายังไงพี่ก็ว่าอย่างนั้น : สิงหา
เสียงมันตอบกลั้วหัวเราะ พยายามหาโอกาสเข้าหาน้องไม่เลิก แต่ดูท่าเขาจะโดนเมินซ้ำอีกรอบ
"ไม่ได้คุยด้วย...คุยกับพี่ปืน พี่ธัน พี่มีนต่างหาก : น้ำเสียงของพลอยแน่วแน่ ไม่เหลือพื้นที่ให้ไอ้สิงเลยแม้แต่นิดเดียว
"555555 ไอ้สิงน้องพลอยบอกว่ามึงเสือกอ่ะ : ฉันเอ่ยล้อมันออกไป ก็ดูหน้ามันตอนนี้ดิ ซีดอย่างกับไก่ต้ม แถมยังคอตกด้วย โดนเมียเมินซะแล้ว ฉันหัวเราะเสียงใส พร้อมยกมือขึ้นปิดปากนิดๆ แกล้งสิงหาอย่างไม่ปรานี สีหน้าของมันราวกับหมาหงอย ถูกเจ้าของทิ้งเอาไว้ตามข้างทาง หาทางกลับบ้านเองไม่ถูก
"ไปกันเถอะค่ะ"
พลอยพูดด้วยรอยยิ้มเบาๆ แล้วหมุนตัวเดินนำพวกเราไปทางม้าหิน รอยยิ้มของเธอสดใสเหมือนแสงแดดยามบ่ายที่กำลังอ่อนตัวลงท่ามกลางบรรยากาศเรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา
@10 นาทีต่อมา
"ประเด็นคำถามวันนี้มันเหมาะกับพี่ๆมากๆ พอหนูได้หัวข้อมา หนูก็นึกถึงพี่ๆทันทีเลยค่ะ : พลอย
"พี่ๆที่อยู่ในกลุ่มเดียวกันมีแต่คนหน้าตาดี หนูเลยเลือกกลุ่มเป้าหมายที่จะสัมภาษณ์เป็นพวกพี่สี่คน
"พี่มีความคิดเห็นยังไงกับคำว่า "Friend Zone" ค่ะ : พลอยหันไปทางกล้องที่ให้เพื่อนถ่ายคลิปวิดีโอให้
"ไม่มีครับ พี่ไม่คิดอะไรกับเพื่อน แต่ถ้ากับพลอยก็ว่าไปอย่าง : สิงหา
"หนูเล่นอยู่รึไง..? : พลอยขึงตาใส่สิงหา
"ขอโทษครับ : ไอ้สิงมันรีบก้มหน้าลงทันที เมื่อพบกับสายตาพิฆาตจากน้องพลอย ดูแค่นี้ก็รู้แล้ว อนาคตใครเป็นใหญ่ เห็นแววมาแต่ไกล 555
"พี่ธันมีความคิดเห็นยังไงบ้างคะ
"พี่ว่ามันก็คือเพื่อนแอบชอบเพื่อนนั่นแหละ แต่ความสัมพันธ์ มันเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่สามารถบอกให้ใครอีกคนรู้ได้ ว่าเราชอบเขา : ไอ้ธันมันหันหน้ามามองฉัน ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้ว่ามันคิดยังไง มันชอบฉัน..ฉันรู้ ฉันไม่ได้โง่สักหน่อย มองจากสายตาที่มันส่งมาก็รู้แล้ว แต่แล้วไง เราเป็นเพื่อนกัน กฎก็ต้องเป็นกฎ
"แล้วพี่ปืนละคะ
"สำหรับผู้ชายแล้ว Friend Zone อาจจะเป็นผู้หญิงที่ชอบหรือสนิทเหนือจากเพื่อนขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง ฟิวส์ประมาณว่ามากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะก้าวข้ามคำว่าเพื่อนออกมาเป็นแฟนไม่ได้...
"แต่สำหรับผู้หญิงแล้ว ผู้ชายแบ่งเป็นสองโซน คือโซนเพื่อน กับโซนแฟน เมื่อใดที่โดนจัดเข้าโซนเพื่อนแล้วจะไม่สามารถแหกออกมาได้เลยต่อให้สนิทแค่ไหนก็ตาม
ฉันพูดจบปืนกับธันก็หันหน้ามามองฉันทันที ..... ไอ้ธันฉันก็พอเข้าใจอยู่หรอก ฉันพูดดักคอมันขนาดนั้นแล้ว แต่ไอ้ปืนนี่สิ..มันจะมองฉันตาขว้างเพื่อ ? ถ้ามันดีกับฉันเหมือนไอ้ธันฉันคงคิดว่ามันชอบฉันด้วยอีกคน แต่นี่อะไร มันเปรียบเสมือนคู่เวรคู่กรรมของฉันเลยด้วยซ้ำ ในบรรดาเพื่อนก็มีมันนี่แหละชอบแกล้งฉัน กวนประสาทฉันที่สุด...จะให้คิดว่ามันชอบฉัน..หึ..ไม่มีทาง..
"พี่มีนนี่ เด็ดขาดจังเลยนะคะ ไม่เหมือนคนบางคน...: น้องพลอยยิ้มให้ฉัน แต่พอหันกลับไปทางไอ้สิงกลับทำหน้าบึ้งซะงั้น
"โธ่..เมียจ๋า..ผัวผิดไปแล้ว..จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้วครับ...อย่าโกรธผัวเลย : ไอ้สิงมันรีบอ้อนเมียมันทันที สภาพนี้คงแอบไปเที่ยวผับโดยไม่บอกเมียอีกแล้วล่ะสิ..สมควร มีเมียแล้ว แต่ดันทำตัวเฟรนลี่ไปทั่ว
"หนูขอตัวนะคะพี่ๆ ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะคะ
"จ้า..แล้วเจอกันนะคนสวย : ฉันยิ้มโบกมือให้น้องพลอย
~ ตัดภาพกลับมาที่กลุ่มเรา
"คืนนี้ไปนอนห้องกูไหม : ไอ้ธันเอ่ยปากชวนฉัน ..
"ไม่ได้..คืนนี้กูจะไปนอนห้องไอ้มีน..เมื่อคืนก็นอนกับมัน มันฝันร้ายบ่อยๆ จนกูต้องกอดมันไว้ทั้งคืน : ปืน
"ดะเดี๋ยวนะ..กูฝันร้ายตอนไหน ?
"เมื่อคืนไง..มึงฝันร้าย
"ไม่มี๊...
"กูบอกว่าฝันก็ฝันดิ.. มึงหลับลึกจะไปรู้เรื่องอะไร
"นี่เมื่อคืนมึงนอนด้วยกันเหรอ..? : ธันถามออกมาพร้อมกับชี้นิ้วมาที่ฉันกับปืน
"อาฮ่ะ ...
"มันกอดมึงด้วย ? : ธัน
"คงงั้นมั้ง
ฉันตอบคำถามไอ้ธัน ซึ่งฉันก็ไม่เข้าใจ ว่ามันผิดปกติตรงไหน ในเมื่อปืนมันก็มานอนกับฉันแบบนี้ตลอด...มันกอดฉัน..กอดแบบเพื่อนกอดเพื่อน แปลกตรงไหน ไอ้ธันก็เหมือนกัน ต่างกันตรงที่ไอ้ธันมันจะนอนโซฟา และมันก็ไม่เคยนอนกอดฉัน แต่ไอ้ปืนมันหน้ามึนไง มันชอบมานอนเบียดฉันบนเตียง..ตื่นมาทีไร ก็เห็นมือมันมาวางที่เอวฉันตลอด จะถามหาความสุภาพบุรุษจากมันนะเหรอ..ฝันไปเถอะ..กับคนอื่นมันมีให้เต็มร้อย แต่กับฉันขอแค่ศูนย์จุดหนึ่ง เปอร์เซ็นต์ยังยากเลย