@คอนโดมีน ~ 15.00 น. 🕟
ผมเปิดประตูเข้ามาในห้องของมีน พอเปิดเข้ามาในห้องนอนก็ต้องลมออกหู...ก็คนที่บอกจะกลับมานอนพักผ่อนกำลังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงด้วยชุดที่วาบหวิว..แถมยังนอนในท่าที่อันตรายต่อร่างกายและจิตใจของผมอีกด้วย มีนมันสวมแค่เสื้อสายเดี่ยวตัวบางสีขาวเสื้อถูกถลกขึ้นมาจนเกือบจะเห็นนม..มันคงจะนอนดิ้นแหละ.. ผมมองไปที่ต้นขาอ่อนมันใส่กางเกงแนบเนื้อตัวสั้นจิ๋ว..ให้ตายเถอะอะไรมันจะเป็นใจขนาดนั้น เหมือนรู้ว่าผมมาที่นี่เพราะจุดประสงค์อะไร...
ผมมองดูคนตัวเล็กที่นอนหลับสนิท ก่อนจะเดินไปปิดม่านแล้วล้มตัวลงนอนข้างๆมัน...กลิ่นตัวหอมๆบวกกับก้อนเนื้อนุ่มที่โผล่ล้นออกมาอวดสายตา..ผิวขาวๆของมีน ทำเอาผมจ้องมองตาไม่กะพริบ..ก็เกือบจะสามเดือนแล้วนะที่ผมห่างหายเรื่องอย่างว่า..ผมมองมีนด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งรัก ทั้งห่วง ทั้งหวง ทั้งหลงมันจนโงหัวไม่ขึ้น บ้าบอ..ไม่เคยคิดเลยครับว่าตัวเองจะเป็นได้ถึงขนาด
