“วันนี้คุณแม่ไม่มาด้วยเหรอครับแบรี่”
“คุณพ่อบอกว่าคุณแม่ไม่ค่อยสบายนะครับ ก็เลยให้พักผ่อนที่บ้าน” แบรี่ตอบอย่างไร้เดียงสา
“คุณแม่ของแบรี่เป็นอะไรไปเหรอคะ”
บาสเตียนระบายยิ้มให้กับคู่สนทนา
“ดาวแค่เพลียๆ น่ะครับ เมื่อคืนเธอไม่ค่อยจะได้นอนสักเท่าไหร่ เช้านี้ผมก็เลยให้เธอพักผ่อนอยู่บ้านน่ะครับ”
“แหม ดูท่าทางคุณบาสเตียนจะเป็นห่วงคุณดาวมากเลยนะคะ”
“ครับ เพราะเธอเป็นแม่ของแบรี่ลูกชายของผม”
“แค่นั้นเหรอคะ”
คู่สนทนาของเขาถามต่ออย่างอยากรู้อยากเห็น เขาจึงต้องตอบออกไปอีก
“เพราะผมรักเธอด้วยครับ”
“เย้ ดีใจจังเลย พ่อรักแม่ด้วย” แบรี่ที่ยืนฟังอยู่กระโดดดีใจจนตัวลอย
บาสเตียนย่อตัวลงและดึงร่างอวบอั้นของลูกชายเข้ามากอดแนบอก
“แบรี่เกิดมาจากความรักของพ่อกับแม่นะครับ”
“ครับ” เด็กชายตัวน้อยยิ้มแก้มแทบปริ
“เดี๋ยวพ่อมารับตอนเลิกเรียนนะครับ”
“ครับ”
บาสเตียนมองลูกชายตัวน้อยเดินหายเข้าไปในห้องเรียน
