“พ่ออุ้ย...พ่อเลี้ยงกลับมาน่าจะได้นอนนอกห้องนะครับ” เสียงกระซิบจากภาสกรผู้จัดการไร่
“จริง!” พ่ออุ้ยเห็นด้วยอย่างยิ่ง ไอสังหารเปล่งออกจากร่างคุณนายจนคนทั้งหมดรู้สึกเย็นวาบไปที่สันหลัง
เมื่ออาหารมาเสิร์ฟ เทียนไขตักชิมทุกเมนูถึงขนาดยกนิ้วให้
“หมอ...อร่อยมากเลยค่ะ พรุ่งนี้มาอีกนะคะ” การได้ออกจากไร่มาเที่ยวบ้างก็ดีเหมือนกัน ถ้าเทียบการรอใครบางคนอยู่ที่ไร่อย่างไร้ความหวัง มิสู้หาความสุขใส่ตัวดีกว่า
อาหารอร่อย กินแกล้มกับเบียร์เย็นมันช่างลงตัวยิ่งนัก
“อ้า!! ไม่เคยสดชื่นแบบนี้มาก่อนเลย” เทียนไขจิบเบียร์แล้วทำสีหน้าฟินจนคนทั้งหมดเอ็นดู
“หมอยศวีนี่มีร้านเด็ดเยอะเลยนะคะ”
“แน่นอนครับ ผมกินเที่ยวกับไอ้ตฤณบ่อย”
“แล้วเที่ยวที่ไหนกันบ้างเหรอคะ”
“ฮะแฮ่ม!!!” พ่ออุ้ยกับภาสกรคันคอพร้อมกับโดยมิได้นัดหมาย กลัวหมอยศวีจะปากโป้งอีก
“อ้อ...เอ่อ ก็กินเหล้าตามร้านอาหารทั่วไปนั่นแหละครับ” จะให้บอกได้ย
