เธอรีบกินจนเขาต้องทักท้วง กลัวจะติดคอไปเสียก่อน
“คุณอยากรู้คำตอบถึงขนาดกินเร็วขนาดนี้ หึงผมใช่ไหม” เขายิ้มล้อภรรยาที่หน้าคว่ำเหมือนไม่อยากรู้ แต่ความเร็วในการกินเขาเป็นผู้ชายยังอยากยอมแพ้
“ฉันไม่ได้หึง”
“ปากแข็ง”
“ปากฉันไม่เคยแข็ง แต่ปากตรงกับใจต่างหาก”
“ใช่ปากคุณนุ่มเหมือนเยลลี่ยามได้บดขยี้ผมอร่อยจนไม่อยากหยุดเลย” เขามีทางไปได้ตลอดไม่ยอมจนต่อเธอง่าย ๆ
“ปากคุณนี่นะ”
“ปากผมทำไมเหรอครับ”
“ปากหมานะสิ ให้ฉันผ่าออกให้ไหม”
“ไม่อยากให้ผ่าเลยครับทำอย่างอื่นได้ไหม” นัยน์ตากรุ้มกริ่มทอดมองภรรยาที่มองอย่างไรก็สวยจนเขาเริ่มหลงเสน่ห์ขึ้นมา
“มีอะไรจะพูดก็พูดมา ถ้าไม่พูดฉันจะไปทำงานแล้ว”
“ผมกับหนึ่งไม่ได้มีอะไรกัน”
“แล้ว?” เธอวางช้อนแล้วกอดอกมองเขาราวกับกำลังสอบสวนนักโทษ
“หนึ่งแค่โทรมายินดีกับผมด้วย”
“ฉันต้องเชื่อไหม”
“ต้องเชื่อสิ...ต่อจากนี้ผมจะเดินหน้าจีบคุณ”
“เหอะ! เปลี่ยน
