เทียนไขสีหน้าเริ่มดีขึ้นบ้าง เมื่อได้ยินแบบนี้ เธอค่อย ๆ คลี่ยิ้มบางออกก่อนจะพูดว่า
“หากจะให้คุณไปบ้านคน ‘อื่น’ คงไม่สะดวก แต่ถ้าเป็นงานฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ”
ประโยคหลังเธอเดินมากระซิบ แค่นเสียงรอดไรฟัน มันดูน่ากลัวชอบกล
“เอ่อ...อย่างนั้นคืนนี้ผมจะรีบไปรีบกลับนะครับ”
เทียนไขไม่รอฟังเขาพูด แต่เลือกเดินกลับเข้าออฟฟิศในใจภาวนาว่า หากเขาไม่ตามมาเธอมาคืนนี้ได้นอนนอกห้องอย่างไม่ต้องสงสัย
ภาสกรเห็นคุณนายเอาพ่อเลี้ยงอยู่หมัดเช่นนี้ก็อดอมยิ้มให้กับรพีพรรณไม่ได้ ที่นอกจากผิดหวังเรื่องพ่อเลี้ยง แล้วยังต้องมาดูคนเขาพลอดรักกันต่อหน้าเสียอีก
เมื่อพ่อเลี้ยงเลือกเดินตามหลังภรรยาเข้าออฟฟิศ เสียงหัวเราะเย้ยหยันก็ดังขึ้น
“หัวเราะอะไรไม่ทราบ...ญาติฝั่งพ่อหรือแม่เสียล่ะ” รพีที่เสียหน้าต่อหน้าผู้จัดการต่ำต้อย ทั้งยังโดนหัวเราะเยาะอีกก็รู้สึกทนไม่ได้
“พอดีว่าแห้วลอยแก้วที่ดวงแขทำเมื่อเช้าอร่อยดีค
