หลังจากรับประทานอาหารเช้าที่ริมระเบียงไม้ของตัวบ้านเรียบร้อยแล้ว เดวิดก็พาหล่อนออกมานอกบ้าน โดยบอกกับบิดาว่าจะไปดูชุดแต่งงาน
“จอดรถทำไมคะ”
หล่อนหันไปตามคนตัวโต เมื่อจู่ๆ รถคันงามก็ถูกเลี้ยวเข้ามาจอดใต้ต้นไม้ใหญ่ในสวนสาธารณะที่ร้างผู้คน
“อยากนอนครับ”
“อยากนอน?”
“อืม”
เขาผงกศีรษะตอบรับ พร้อมกับปลดเข็มขัดนิรภัยที่รัดอยู่รอบตัว
“กับคุณ”
คนตัวโตมองหล่อนด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ร้าย ไฟหื่นในดวงตาสีฟ้าทำให้หล่อนตัวสั่นเทา
“ไม่นะ... ยังไงก็ไม่ได้” หล่อนส่ายหน้าปฏิเสธ แต่คนเจ้าเล่ห์กับไม่สนใจจะฟัง
“ต้องได้สิครับ”
“แต่ที่นี่มันสวนสาธารณะนะ ถ้าเกิดใครมาเห็นเข้าล่ะ จะทำยังไง”
“ใช่ครับ สวนสาธารณะ แต่ตอนนี้ไม่มีใครเลย คุณพลอยก็เห็นนี่ครับ”
พ่อเจ้าประคุณมีน้ำใจมากจนน่ากราบเมื่อยื่นมือมาปลดเข็มขัดนิรภัยให้กับหล่อนด้วย
“แต่จะแน่ใจได้ยังไงล่ะ ว่าจะไม่มีคนมา... ไม่เอานะ เราไปดูชุดแต่งงานกันเนอะ อ๊
