ลิขิตรักแฟนเก่า

Part time

ช่วงเย็นหลังเลิกเรียน

" กอหญ้าพักที่ไหน " พะพายถาม

" หอพักใกล้ๆนี่แหละ เดินไปนิดเดียวก็ถึง " กอหญ้าเลือกอยู่หอพักใกล้มหา'ลัย เพราะเดินทางสะดวก และราคาถูกกว่าคอนโด เธอไม่อยากรบกวนแม่กับพี่ชายมากนัก อะไรประหยัดได้ก็ประหยัด ตั้งใจว่าจะหา part time ทำด้วย แม่กับพี่ชายจะได้ไม่ลำบาก

" งั้นเราแยกกันตรงนี้นะ พรุ่งนี้เจอกัน "

" บาย "

" บายจ๊ะ "

สามสาวจึงแยกกันหน้ามหา'ลัย กอหญ้าเดินกลับหอ ส่วนพะพายและยุ้งข้าวเดินไปรอรถเมล์หน้ามหา'ลัย

กอหญ้าเดินจากหน้ามหา'ลัย เดินเข้าซอยไปอีก ก็เจอกับหอพักนักศึกษา เธอเดินขึ้นไปที่ชั้นสาม ซึ่งเป็นห้องของเธอ โดยไม่รู้เลยว่า ทุกย่างก้าว มีใครคนหนึ่งจับตาดูเธออยู่

ไทม์ ที่แอบตามเธอตั้งแต่ออกจากรั้วมหา'ลัย ชายหนุ่มอยากรู้ว่าหญิงสาวทำอะไร พักอยู่ที่ไหนกับใคร ที่สำคัญเธอยังไม่มีใครใช่มั้ย หลังจากเลิกรากับเขา เธอไม่มีใครจริงๆเหรอ ?

กอหญ้าอาบน้ำแต่งตัวเดินลงมาจากหอพัก เดินไปเรื่อยๆ จุดหมายคือ ร้านข้าวต้มที่เธอเห็นตอนมาเดินหาห้องพัก ไม่ใช่ไปกินข้าว ไปสมัครงานต่างหาก

" หนูมาสมัครงานคะ "

" รอแป๊บนะ " เด็กเสริฟในร้านเดินหายเข้าไปด้านในสักพักแล้วเดินออกมา " เถ้าแกเรียกเข้าไปข้างใน " กอหญ้าเดินตามเด็กเสริฟเข้าไปในห้องเล็กๆหลังร้าน คล้ายเป็นห้องทำงาน " มาแล้วคะ " เด็กเสริฟบอกผู้ที่นั่งอยู่บนโต๊ะ แล้วเดินสวนออกไป ชายรูปร่างสูง ท้วม ผิวขาว ดูสะอาด หน้าตาออกตี๋ดูใจดี เงยหน้ามองกอหญ้าแล้วชะงักไปสักพัก จึงถาม " ชื่ออะไร "

" กอหญ้าคะ "

" ทำอะไรเป็นบ้าง "

" ได้ทุกอย่างตามที่สั่งเลยคะ "

" เรียนอยู่ใช่มั้ย ? "

" ค่ะ "

" ทำไหวเหรอ เลิกดึกนะ "

" ไหวคะ "

" งั้นมาเริ่มงานพรุ่งนี้นะ ร้านเปิดสองทุ่ม เราต้องมาจัดเตรียมของเปิดร้านตั้งแต่หนึ่งทุ่ม "

" ค่ะ ขอบคุณคะ "

กอหญ้ายิ้มดีใจที่ได้งานเร็วกว่าที่คิด ยกมือไหว้เถ้าแก่แล้วเดินออกไป

เถ้าแก่มองตามหลัง สายตามองตามร่างเล็กด้วยความสงสัยอะไรบางอย่าง ???

กอหญ้าเดินออกมาจากร้านข้าวต้ม เพื่อไปหาอะไรกินแล้วกลับห้อง

........

เช้าวันต่อมาที่มหา'ลัย S

ขณะที่กอหญ้ากำลังจะเดินขึ้นตึกเพื่อไปเรียนวิชาแรก

" น้องกอหญ้าคะ " เป็นพี่แพทที่เรียกกอหญ้า

" พี่ขอคุยด้วยได้มั้ยคะ "

" ค่ะ มีอะไรเหรอคะ "

" พี่อยากขอร้องให้น้องกอหญ้าช่วยเป็นตัวแทนประกวดดาวคณะให้หน่อยคะ "

" เอ่อ... คือกอหญ้าว่าไม่เหมาะมั้งคะ "

" สวยน่ารักอย่างเธอไม่เหมาะ ก็คงไม่มีใครเหมาะแล้วจ๊ะเพื่อน ประกวดไปเถอะ " พะพายพูด

" ใช่ๆ คงจะโก้ไม่หยอกถ้าฉันมีเพื่อนเป็นดาวคณะ " ยุ้งข้าวเสริมทัพอีกคน

" แต่ถ้าไม่ได้... " กอหญ้ากังวลว่าจะทำให้ทุกคนผิดหวัง

" ได้ .. ไม่ได้มันไม่ใช่ปัญหาเลยจ๊ะ อีกอย่างคณะเราผู้หญิงน้อย ถ้าพี่หาคนประกวดไม่ได้ พี่โดนอาจารย์สวดยับแน่ๆ ถือว่าช่วยพี่หน่อยนะคะ " แพทยิ้มอย่างขอร้องอ้อนวอนรุ่นน้อง

" ก็ได้คะ "

" เย้ !! ขอบคุณมากนะคะ " แพทร้องออกมาด้วยความดีใจ " เดี๋ยวพี่ลงชื่อให้เลยนะคะ แล้วจะนัดแนะอีกที พี่ขอไลน์ด้วยนะคะ "

" ได้ค่ะ " แพทยื่นโทรศัพท์ให้กอหญ้า เธอพิมพ์ไอดีไลน์ จัดการเพิ่มเพื่อนแล้วส่งคืนแพท

" เดี๋ยวพี่ทักไปนะคะ " กอหญ้าพยักหน้ารับ

" หูยยยย .. ฉันมีเพื่อนเป็นดาวคณะแหละ " พะพายพูดหยอก

" ยังไม่ใช่สักหน่อย " กอหญ้ายิ้มเขิน

" แต่ฉันว่า สวยๆอย่างแก ยังไงก็ชนะ "ยุ้งข้าวพูดจากใจจริง

" อวยกันเก่งงงง .. ขึ้นเรียนได้ละม้างงง "

" ไป ๆ "

........

" แพท " เป็นเสียงกันต์ที่เรียก

" ว่า ... "

" คุยอะไรกับน้องเหรอ "

" อ๋อ กำลังหาดาวคณะอยู่น่ะ "

" แล้วได้มั้ย ? "

" ได้ดิ น้องน่ารัก "

" อืม ก็ขอให้น่ารักตลอดเนอะ " ประโยคนี้เหมือนจะตั้งใจพูดกับคนตรงหน้ามากกว่า

" อืม ไปก่อนนะ จะไปลงชื่อให้น้อง "

กันต์มองตามร่างบางไป เหม่อมองอยู่อย่างนั้น จนไทม์ต้องมาสะกิด " ไม่เดินไปส่งเลยละไอ้เวร "

" เชี้ยเอ๊ย !! ตกใจหมด " กันต์สบถออกมาด้วยความตกใจ

" ชอบก็บอกเค้าดิวะ รอนาน ระวังหมาคาบไปแดก " ไทม์ที่รู้มาตลอดว่ากันต์คิดยังไงกับแพท

" เฮ้อ ~ มันไม่ง่ายอ่ะดิ " กันต์พูดอย่างอ่อนใจ เพราะภาพลักษณ์ของกันต์ในสายตาแพท คือผู้ชายเจ้าชู้ เอาไม่เลือก แต่เธอจะรู้มั้ยว่าผู้ชายเจ้าชู้มันก็หยุดได้ถ้าเจอคนที่ใช่ แต่จะทำยังไงให้เธอเชื่อ ทำได้แค่เก็บความรู้สึกที่มีไว้ในใจมาตลอด

" ทำใจว่ะ ในเมื่อประวิติมึงมันไม่ธรรมดา "

" ยังไงวะ " กันต์อดสงสัยไม่ได้

" คนก็รู้กันทั่ว ว่ามึงมั่วและทั่วถึง " ไทม์ตบบ่าเพื่อนเบาๆ เหมือนปลอบใจ แต่ดูเหมือนสมน้ำหน้ามากกว่า

" นี่ปลอบ "

" เออ " ไทม์ยิ้มเยาะ

" เหอะ ทำมายิ้มเยาะ เรื่องของมึงกับน้อง เครียร์ให้ได้ก่อน ก่อนจะห่วงกู ห่วงตัวเองก่อน ใอ้เพื่อนเวร " ไทม์ไหวไหล่ เหมือนไม่สน

........

หลังเลิกเรียน

" กอหญ้าจะกลับเลยมั้ย " ยุ้งข้าวถาม

" เราโดนทำโทษอ่ะ อาทิตย์นี้ต้องทำความสะอาดโรงยิมทั้งอาทิตย์ "

" ให้เราช่วยมั้ย " ยุ้งเสนอ

" รุ่นพี่สั่งมา ห้ามช่วย ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจนะ เราทำได้ " กอหญ้าบอก

" งั้นพวกเรากลับก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้นะ "

" จ๊ะ บ๊าย บาย "

กอหญ้า เดินถืออุปกรณ์ทำความสะอาดเพื่อมาทำความสะอาดโรงยิม " ปึก!!! ว้ายยยย!!!! ! "

ร่างบางร้องเสียงหลงเมื่อชนเข้ากับใครบางคน

" จะร้องทำไม น่ารำคาญ " ไทม์ตะคอกกลับ ทำเอากอหญ้าหน้าเสีย

" แล้วพี่จะเข้ามาทำไม "

" เข้ามาดูดิ เผื่อคนอู้งาน "

" หนูไม่อู้หรอกน่า พี่กลับไปเถอะ " กอหญ้าไม่อยากเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม

" ทำไป ฉันจะนั่งอยู่ตรงนี้ " ไทม์ตีหน้ามึนทำเฉยชาไม่สนใจคำพูดของรุ่นน้องสาว

" ตรงนั้นน่ะ ฝุ่นเยอะ ถูเข้า มากวาดตรงนี้ด้วย ยกอันนั้นมาไว้ตรงนี้ เช็ดตรงนี้ด้วย "

ไทม์ที่นั่งดู ไม่ได้นั่งดู แต่ชี้นิ้วสั่งเหมือนแกล้งกัน

กว่ากอหญ้าจะทำความสะอาดจนเสร็จ ทำเอาหืดขึ้นคอ ไม่รอให้หายเหนื่อยเพราะต้องรีบกลับไปอาบน้ำเตรียมไปทำงานที่ร้านข้าวต้ม

ในขณะที่กำลังจะหมุนตัวกลับ

" จะรีบไปไหน !! " เสียงห้วนๆของไทม์พูดขึ้น

" เสร็จแล้วก็กลับสิคะ จะอยู่ทำไม ?"

" รีบกลับไปหาใคร "

" ไม่ใช่ธุระของพี่ "

ไทม์โมโหจัดเมื่อได้ยินอย่างนั้น กระชากรุ่นน้องสาวอย่างแรง ร่างบางกระแทกกับอกแกร่งแต่ไทม์ไม่สะเทือน " ปากเก่งนะเดี๋ยวนี้ " กอหญ้าสะบัดอย่างแรง จนหลุดจากวงแขนของไทม์ เธอวิ่งออกไปทันที

กอหญ้าตื่นตกใจกับการกระทำของรุ่นพี่หนุ่ม เธอไม่เคยเห็นมุมนี้ของเขา ตอนที่คบกัน รุ่นพี่หนุ่มมีแต่ความน่ารัก อ่อนโยนกับเธอ แต่ตอนนี้ผิดกันอย่างกับคนละคนเลย เขาคงโกรธเธอ จึงตั้งใจกลั่นแกล้งเธออย่างนั้นเหรอ ความรู้สึกสับสนกับตัวเองเกิดขึ้นในใจ จนน้ำตาไหล ทำไมต้องมาเจอเขา ทั้งที่เธอเข้าใจมาตลอดว่าเขาไม่อยู่ที่เมืองไทย พี่ชายเธอก็บอกว่าพ่อเขาส่งเขาไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่โชคชะตาดันกลั่นแกล้งเธอซะงั้น เธอควรทำไงดี ?