ย้อนกลับไปวันที่ปานตะวันเจอรเมศ และเพียงขวัญที่หน้าลิฟต์วันนั้น ปานตะวันก็แวะเวียนมาพบรเมศอยู่หลายครั้ง แต่รเมศก็เลือกที่จะไม่ขอพบเพราะไม่อยากมีปัญหากับเพียงขวัญ หากหญิงสาวมารู้ภายหลัง
แต่วันนี้รเมศกลับเลือกที่จะให้สารัช ติดต่อปานตะวันให้มาหาที่โรงพยาบาล
"คุณปานตะวันมาแล้วครับนาย"
"ให้เข้ามา" สิ้นเสียงของผู้เป็นเจ้านาย สารัชก็เปิดประตูห้องทำงานให้ปานตะวันเข้ามาในห้อง
ปานตะวันเดินยิ้มเข้ามานั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของรเมศ ด้วยความดีใจที่รเมศให้เธอเข้าพบเสียที และยังอยู่กันสองคนอีก
"ไม้ให้เรามาหาเหรอ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า เราดีใจนะ ที่ไม้ยอมคุยกับเราสักที ไม้สบายดีไหม" นั่นคือประโยคที่ปานตะวันใช่เป็นประโยคเปิดบทสนทนาด้วยความดีใจจนเก็บไว้ไม่ไหว
"ครับ" แม้คำตอบที่ได้รับกลับมา จะทำให้ปานตะวันหน้าเจือนลงไป แต่หญิงสาวก็ยังฮึดสู้
"ช่วงนี้ไม้ยุ่งเหรอ เรามาหาไม้ตั้งหลายครั้ง คุณสารัชบอกว่
