เมื่อช่วงเที่ยง เพียงขวัญคิดว่ารเมศทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงแล้ว มาช่วงเย็น ชายหนุ่มยิ่งทำให้หัวใจของเธอ แทบจะทะลุออกมานอกอก ลอบกลืนน้ำลายลงคอดังเอือก คล้ายว่าความเย็นยะเยือก แผ่กระจายจากปลายเท้าขึ้นมายังใบหน้า หนาวเหน็บจนคิดว่าพวงแก้มทั้งสองข้างคงแดงเพราะไอหนาวแน่ๆ
“ขวัญครับ” คนต้นเหตุ เอ่ยเรียกคนที่ยืนมองตัวเองตาค้างอีกครั้ง พร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ เพียงขวัญก็ขยับเท้าถอยหลังห่างตามสัญชาตญาณ ตาที่เบิกกว้างก็กะพริบปริบๆ
“คะ ค่ะ คะ คุณไม้ว่าอะไรนะคะ”
“ผมถามว่าเสื้อผ้าผมอยู่ไหนครับ” เพราะตอนนี้บนเรือนร่างกำยำของชายหนุ่ม มีเพียงผ้าเช็ดตัวสีขาวสะอาดตาเพียงผืนเดียว ที่พันรอบเอวสอบแบบหมิ่นเหม่
ร่างกำยำขาวสะอาดสะอ้าน ดั่งผู้ชายสุขภาพดี มีหยดน้ำเกาะประปราย จากการเช็ดตัวไม่แห้ง
ใบหน้าคมเข้มหล่อเหลา ที่มักจะแสดงความเฉยชา ตอนนี้ดูผ่อนคลายลงไปมาก ทรงผมที่ถูกเชตเป็นทรงเรียบร้อย ตอนนี้ลู่ลงมาปิดหน้าผา
