เช้าวันต่อมาเพียงขวัญคิดว่าตัวเอง รู้สึกตัวตื่นตั้งแต่เช้าเสียอีก ที่ไหนได้คนที่นอนเคียงข้างในค่ำคืนที่ผ่านมา กลับตื่นเช้ากว่าเธอด้วยซ้ำ และที่สำคัญเธอดันหลับลึกจนไม่รู้ว่ารเมศตื่นตอนไหน
แต่จะไม่ให้เธอหลับลึกได้อย่างไร เพราะเมื่อคืนกว่าเธอจะข่มตาให้หลับ ทำใจให้นิ่งสงบใช้เวลานานจนเข้าสู่เช้าวันใหม่
สาเหตุทั้งหมดคงหนีไม่พ้นคนที่ชิงตื่นก่อนนี่แหละ ที่ทำให้หัวใจของเธอไม่สงบเอาเสียเลย เพราะการต้องนอนเตียงเดียวกัน ใช้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ทำให้ร่างกายของคนทั้งสองอยู่ใกล้ชิดกันอย่างเลี่ยงไม่ได้
แม้เพียงขวัญจะพยายามขยับหนี มาจนเกือบชิดขอบเตียงฝั่งของตัวเองก็ตาม ทว่ารเมศก็เหมือนจะแสดงความเป็นสุภาพบุรุษ ขยับตามเธอมาเพราะอยากให้เธอห่มผ้า
“ขวัญจะขยับหนีไปไหนครับ เดี๋ยวก็ได้ตกเตียงกันพอดี” ในที่สุดรเมศก็เอ่ยฝ่าความเงียบและความมืดสลัวขึ้น หลังจากที่ชายหนุ่มปล่อยให้เพียงขวัญขยับหนีห่างอยู่นาน
“ก็ ก็ขวัญ
