ทางด้านกรุงเทพฯ ตอนนี้สารัชกำลังยืนประจันหน้ากับแขกที่ชายหนุ่มไม่คิดว่าจะมาที่นี่ และอยากทราบถึงสาเหตุของการมาที่นี่ใจจะขาด
“เจ้านายไปดูงานที่ภูเก็ตครับ อีกสามวันถึงจะกลับ” คนฟังพยักหน้ารับ รู้สึกผิดหวังไม่น้อยที่ไม่ได้พบรเมศ
“ถ้าผมอยากได้เบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวของรเมศ คุณจะสะดวกให้ผมไหม”
“บอกตามตรงว่าผมคงไม่สะดวกครับ อย่างน้อยต้องขออนุญาตเจ้านายก่อน” คนฟังยิ้มรับในสิ่งที่สารัชกล่าวมา ไม่ผิดหรอกที่ชายหนุ่มจะปฏิเสธ เพราะมันคือความเป็นส่วนตัว
อีกอย่างตนก็ไม่ได้ผูกสัมพันธไมตรีกับรเมศตั้งแต่ต้น ทั้งที่ชายหนุ่มได้ชื่อว่าเป็นลูกเขย แค่เดินดุ่มๆ เข้ามาหารเมศถึงบริษัท ก็คิดว่ากำลังทำสิ่งที่ตลกมากพอแล้ว
“ผมเข้าใจ ถ้าอย่างนั้นฝากบอกรเมศด้วยนะ ว่าผมปิยะมาขอพบเขาเรื่องเพียงขวัญ ส่วนนี่นามบัตร ฝากให้เจ้านายคุณที”
“ครับ” ปิยะคว้าน้ำเหลวเดินจากไป
อย่างไรเสียตนจะไม่ถอดใจเด็ดขาด เพราะรเมศอาจจะเป็นกาวเ
