แพรไหมยอมรับว่าตกใจมากที่หันมาเจอธารายืนทนโท่อยู่ตรงหน้า เธอทั้งสับสนทั้งมึนงงมากว่าเขามายืนอยู่ตรงนี้ได้ยังไง เขารู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ที่นี่ หากแต่ความสงสัยของแพรไหมยังไม่ถูกคลี่คลายเธอก็ต้องร้องเสียงหลงออกมา
“อ๊ะ พี่เทียน แพรเจ็บนะคะ ปล่อยแขนแพรเดี๋ยวนี้เลย” แพรไหมร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บเมื่อธารากระชากแขนเธออย่างแรงให้ลุกจากเก้าอี้จนร่างแน่งน้อยของเธอถลาชนเข้ากับอกแกร่งของเขาเต็ม ๆ
“เจ็บเหรอ เจ็บสิดี คราวหลังเธอจะได้ไม่ต้องทำตัวแบบนี้อีก“ เสียงทุ้มบอกอย่างเย็นชา อารมณ์ที่เดือดอยู่แล้วมันเดือดปุดยิ่งกว่าเมื่อเห็นกับตาว่าเธอทำตัวระริกระรี้แค่ไหนยามมีผู้ชายอื่นเข้าใกล้ เขาไม่ฉีกร่างเธอทิ้งตอนนี้ก็ดีเท่าไหร่
ทีอยู่กับเขาทำหน้าเหมือนจะตาย ตอนอยู่ต่อหน้าผู้ชายอื่นยิ้มระรื่นเชียวนะ
”ทำอะไรคะ แพรยังไม่ได้ทำอะไรด้วยซ้ำ แพรแค่ออกมาเที่ยวเปิดหูเปิดตากับเพื่อนบ้างก็เท่านั้น แพรยังไม่ได้ทำอะไ
