ใช้เวลาเดินทางพอสมควรกว่าจะถึงบ้าน โดยตลอดทางที่นั่งรถมาด้วยกันภายในรถเต็มไปด้วยเสียงถกเถียงของเธอกับธารา ชายหนุ่มพูดจายียวนกวนประสาทแพรไหมมาตลอดทาง เห็นเธอหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธเขาก็หัวเราะร่วนออกมาอย่างสะใจ ดูมีความสุขมากที่สามารถแกล้งเธอให้โมโหได้ แพรไหมภาวนาให้ถึงบ้านไว ๆ เธออยากหนีหน้าธาราอยู่คนเดียวสักสิบนาที หากแต่เมื่อถึงบ้านแพรไหมยังไม่ทันได้เอื้อมมือปลดเข็มขัดด้วยซ้ำ
ธาราที่ไม่รู้ลงจากรถไปตั้งแต่เมื่อไหร่อ้อมมาเปิดประตูรถให้เธอด้วยความว่องไว
“ว้าย พี่เทียน ปล่อยแพรลงเดี๋ยวนี้เลยนะคะ” แพรไหมร้องเสียงหลง หน้าตาตื่นเมื่อจู่ ๆ ธาราช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาว เธอส่งเสียงดังโวยวายให้ธาราปล่อยเธอลงเดี๋ยวนี้หากแต่เขากลับไม่คิดสนใจคำพูดของเธอเลยสักนิด ทำหูทวนลมตีมึนไม่ได้ยินในสิ่งที่เธอพูด
“ถ้าไม่อยากตกก็อยู่นิ่ง ๆ“ เอ็ดเธออย่างไม่จริงจังมากนัก ทว่าแววตาของเขามันดูเจ้าเล่ห์จนแพรไ
