หลังจากไปหลบร้องไห้จนตาบวมอยู่นาน เขมทัตก็ให้คนใช้มาตามไปรับประทานอาหารเย็น หล่อนไม่อยากไปเลย แต่ก็ไม่มีทางเลือก
“ไข่มุก มารู้จักกับคุณฐิสาสิ”
เมื่อเดินมาถึงห้องรับประทานอาหาร เขมทัตก็กวักมือให้หล่อนไปนั่งใกล้ๆ กับเขา และแนะนำให้รู้จักกับฐิสา โดยไม่ยอมบอกว่าผู้หญิงคนนี้คือเมียเก่า
“สะ... หวัดดีค่ะ”
หล่อนยกมือไหว้ตามมารยาท และฝืนยิ้ม ทั้งๆ ที่หัวใจกำลังร้องไห้
“สวัสดีจ้ะ เธอยังดูเด็กน้อยมากเลยนะ”
ฐิสาทักทายหล่อนด้วยรอยยิ้มบาดลึกไม่ต่างจากคำพูด
“ไม่น่าเชื่อนะคะเขม ว่าคุณจะเปลี่ยนรสนิยมไปมากแบบนี้ เมื่อก่อนคุณไม่ชอบผู้หญิงที่เด็กกว่ามากๆ นี่น่า”
เขมทัตหัวเราะเบาๆ ก่อนจะตอบ
“เวลายังเปลี่ยนเลย ความชอบของผมก็ต้องเปลี่ยนตามสิ”
แล้วเขาก็ตวัดมือโอบรอบบ่าของหล่อน
หล่อนไม่เข้าใจเลยว่าทำไมฐิสาจะต้องมองหล่อนด้วยสายตาไม่เป็นมิตรด้วย แต่หล่อนก็พยายามที่จะหลบตาไม่ใส่ใจ แต่ดูเหมือนว่าฐิสาจ
