ฉันไม่รู้ว่าเรื่องที่เขากำลังคิดมากอยู่นั้นคืออะไร เลยตีความไปว่าเขากำลังโกรธเรื่องพี่คีตะ แต่เขาก็ยังยืนยันว่าไม่ใช่ ฉันเลยไม่ถามเซ้าซี้ให้เขารำคาญใจ
“เดือนหน้าวันเกิดพี่ ว่าจะมาจัดที่นี่ไม่รู้จะเสร็จทันหรือเปล่า” พี่แคทพูดด้วยรอยยิ้มพลางหย่อนตัวนั่งลงตรงเก้าอี้ข้างฉัน
ตอนนี้อากาศค่อนข้างร้อนเพราะยังเป็นเวลาบ่ายสอง แถมยังเป็นชั้นดาดฟ้าของตึกสูงสามสิบห้าชั้น โชคดีที่พี่แคทบอกให้คนงานทำส่วนของร้านก่อนถึงได้มีที่ให้พวกเรามาอยู่ช่วงกลางวัน
“เหลืออีกไม่เยอะแล้วนี่คะ ดรีมว่าทันนะ” ฉันก็เพิ่งรู้ว่าเดือนหน้านี้เป็นวันเกิดของพี่แคท ระดับพี่แคทแล้วคงไม่จัดธรรมดาแน่
“พี่ก็คิดว่าอย่างนั้นแต่ถ้าไม่ทันคงจะจัดที่บ้าน” พี่แคทเอ่ยแล้วก้มมองหน้าจอมือถือของตัวเอง “วันที่ยี่สิบเดือนหน้า ห้ามขาดห้ามลานะน้องสะใภ้”
“ค่ะ” ฉันระบายยิ้มออกมาให้กับคนสวยตรงหน้า “พี่แคท ดรีมว่าพี่ไคงอนดรีมอยู่”
“หืม อะไรของมัน
