ฉันย้ายเข้ามาอยู่คอนโดฯได้เกือบเดือนแล้ว ซึ่งมันทำให้ใช้ชีวิตสะดวกสบายมากขึ้น การเดินทางไปเรียนในมหาวิทยาลัยก็ไม่ได้ลำบากอะไรเพราะอยู่ไม่ห่างกับมหาวิทยาลัยมากนัก
ส่วนใหญ่พี่ไคจะไปรับและไปส่ง แต่ในหนึ่งเดือนจะมีหนึ่งอาทิตย์ที่เขาต้องเดินทางไปทำงานต่างจังหวัดหรือแม้กระทั่งต่างประเทศ ทั้งไปดูบ่อน เจรจาซื้อขายอาวุธ รวมไปถึงปล่อยเงินกู้นอกระบบพวกเขาก็ทำ
ฉันเพิ่งมารู้อย่างละเอียดว่าเขาทำธุรกิจมืดตามแบบฉบับของคำว่ามาเฟีย แต่ก็ไม่ได้ดูน่ากลัวอย่างในหนังในละคร เพราะเขาก็ยังใช้ชีวิตปกติ ไอ้เรื่องคู่อริก็พอมีแต่ไม่ถึงกับเจอหน้ากันแล้วต้องฆ่ากันตาย
เรียกว่าคู่แข่งทางธุรกิจน่าจะถูกกว่า
“นั่นพี่คีตะหรือเปล่า” เสียงของธัญญ่าดังขึ้นทำให้ฉันต้องเงยขึ้นมองตาม แล้วสายตาก็เห็นคนที่มันกำลังเอ่ยถึงนั่นคือพี่ตีตะ
เขาเองก็คงเห็นฉันเหมือนกันเพราะมุมปากของเขาขยับขึ้นเล็กน้อยคล้ายจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม แต่มันก็เป็นกา
