มาเฟียร้ายกับยัยของหวาน

EP 7 ทายา

EP 7 ทายา

TL : ทำไมใส่แขนยาวไม่ร้อนรึ ?

Lc : ...

TL : เป็นอะไร

ตัวใหญ่ที่เพิ่งออกจากห้องน้ำเห็นตัวเล็กใส่เสื้อแขนยาวคอเต่าจึงถาม แต่ตัวเล็กไม่ตอบแถมเดินเลี่ยงเขาไปอีกทาง พอเดินตามก็เดินหนีออกไปที่ห้องครัวทำอาหารเช้าโดยไม่พูดอะไร

TL : โกรธ ?

Lc : นายไม่รู้จริง ๆ หรอเทย์

TL : ...

ตัวเล็กเปิดแขนเสื้อกับคอเสื้อให้ดูภาพคือรอยดูด รอยกัด กับรอยรัดที่ข้อมือมันเด่นมากทำให้แต่งตัวลำบาก TL ไม่รู้จะพูดอะไรอยู่หลายนาที ก่อนจะดึงสติกลับมา

TL : หยุดงานสิ

Lc : วันนี้ต้องเข้าไปทำเงินเดือนที่คาเฟ่บ่ายต้องไปร้านน้องชายเทย์

TL : เดี๋ยวไปรับ

Lc : ห้ามไม่ได้อยู่แล้วนิ่

หลังจากคืนอันหนักหน่วงที่บ้านของตัวเล็ก TL ก็เอาตัวเล็กกลับมาที่คอนโด เขาเองไม่ได้ตั้งใจทำรอยขนาดนั้น แต่ห้ามอารมณ์ตัวเองไม่อยู่เลยหนักมือไปหน่อยโดยเฉพาะรอยเข็มขัดที่ข้อมือทั้ง 2 ข้าง ใจนึงก็รู้สึกผิดใจนึงก็พอใจเพราะถ้าคนอื่นเห็นจะได้รู้ว่าเธอมีเจ้าของแล้ว เป็นการตีตราที่ออกจะดูโหดไปสักหน่อยแต่ก็ดีไม่ต้องพูดมาก วันนี้ TL ให้กันต์ขับรถไปส่งตัวเล็กที่คาเฟ่แทนเพราะเขาติดประชุมเช้า โดยปกติไม่ว่าจะเป็น D หรือ N ก็จะเฝ้าอยู่ในรถจะไม่ลงไปที่คาเฟ่ของตัวเล็ก กันต์ก็เช่นเดียวกัน

ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะกระจกจากบุคคลปริศนา Gun ลดกระจกลง พบหญิงสาวหน้าตาสวยแต่ดูกวนอยู่ในที เธอก้มลงมาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยปากพูด

M : คุณดับเครื่องเถอะลดมลภาวะ...ไปนั่งด้านในฉันจัดโต๊ะให้แล้ว

G : คุณคือ...

M : ฉันเหมยเป็นหุ้นส่วนร้านนี้กับพี่ลูกชุบ

G : ครับ

โต๊ะมุมร้านกลายเป็นโต๊ะของ G ไปโดยปริยายมีทั้งปลั๊กให้ชาร์จมือถือ WiFi กาแฟ ขนม ฟรีโดยที่เขาไม่ได้ร้องขอ ด้วยความคนในคาเฟ่เห็นบอดี้การ์ดที่มาเฝ้าพี่ลูกชุบคนสวยของพวกเขาจนเริ่มชิน เหมยหุ้นส่วนที่รู้จักกันตอนอยู่อังกฤษเลยแนะให้พาเข้ามานั่งในร้านจะได้จบๆ ลูกชุบก็เห็นด้วยเพราะยังไงก็หนีไม่พ้นก็มานั่งให้เห็น ๆ ไปเลย

M : ว่าแต่แฟนพี่หรอที่ให้คนมาเฝ้า

Lc : ไม่ใช่...

M : เอ้าแล้วจะเฝ้าทำไม

Lc : โรคจิต... อย่าพูดถึงเลยนะเสียสุขภาพจิต

M : ตามใจค่ะ

ข้อความจาก TP ว่าขอยกเลิกนัดวันนี้เพราะเขาติดธุระด้วยเดี๋ยวนัดกันอีกที Lc เลยคิดว่าจะไปหาซื้อของเข้าร้านสักหน่อยแต่ก็โดนดักเสียก่อน รถ TL จอดอยู่หน้าคาเฟ่ตอนเธอเปิดประตูออกมา คราวนี้ตัวใหญ่ลงมายืนสูบุหรี่รอที่ข้างรถ เพราะความหล่อที่เด่นชัดทำให้สาว ๆ แถวนั้นถึงกับกรี้ดกร๊าดกันไม่หยุด ตัวเล็กถึงกับมองบนใส่

M : อย่าบอกนะคนนี้คือโรคจิตที่พี่ว่า

Lc : ใช่

M : อือหืม...กร้าวใจขนาดนี้โรคจิตก็ยอม

Lc : พูดจาน่าเกลียดจริง

M : ว่าแต่รู้จักกันได้ไงบอกมานะ

Lc : แฟนเก่าสมัยมหาลัย

M : ถ่านไฟเก่ายังร้อนรอวันรื้อฟื้นนนนนน 5555

Lc : เด็กคนนี้เดี๋ยวเถอะ...พี่ไปก่อนนะกลับบ้านดีๆ

M : เดี๋ยวน้องหิ้วบอดี้การ์ดคนนั้นกลับ คิคิงานดีอยู่

คนตัวเล็กได้แต่ส่ายหน้าเบา ๆ กับความแก่นของน้องสาวคนนี้ เหมยเป็นเด็กกำพร้าทำงานส่งตัวเองจนได้ไปเรียนทำขนมที่อังกฤษ รู้จักกันตั้งแต่ตอนนั้นแม้จะดูคนละขั้วแต่ก็สนิทกันดีอาจเพราะลำบากทั้งคู่เลยเห็นใจกันมากกว่าเพื่อนคนอื่นก็เป็นได้

G : ขอบคุณสำหรับกาแฟครับ

M : ฟรีวันนี้วันเดียวนะ

G : ครับ

M : นายจะมาทุกวันไหม

G : ไม่ทราบครับแล้วแต่นายสั่ง

M : อ่อ

กันต์ขอตัวกลับไปที่รถก่อนจะขับตามรถผู้เป็นนายออกไปท็อปที่มาพร้อมนายตอนนี้ย้ายมานั่งรถกับกันต์เรียบร้อย

Top : แปลก

G : อะไร

Top : ผู้หญิงคนนั้นไม่กลัวมึง

G : กุมีอะไรน่ากลัว

Top : ขี้เกียจจะพูดกับมึงขับรถไปเลย

ตัวเล็กยังไม่ยอมพูดจากับ TL แม้แต่คำเดียว จนทำให้เขาอึดอัดเธอดื้อเงียบแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เขาทิ้งตัวลงที่โซฟาก่อนจะเรียกตัวเล็กที่เดินเข้าไปในครัว

TL : มานี่หน่อย

Lc : พูดมาเลยได้ยิน

TL : ...

Lc : ...

TL : ถ้าฉันเดินไปเธอจะไม่ได้ทำอาหารเย็นแน่ชุบ

Lc : ...

พอคนตัวเล็กเดินมาถึงตัวใหญ่ก็ดึงลงมานั่งตัก ก่อนหยิบหลอดยามาทารอยที่ข้อมือให้ การกระทำนี้ทำเอาตัวเล็กใจสั่นไม่น้อย นึกถึงภาพตอนเป็นแฟนกันเวลามือเธอโดนมีดบาดเขาจะทายาให้เสมอ ทาเสร็จตัวใหญ่จะจับนิ้วที่เป็นแผลมาเป่าเบาๆ ตอนนี้ก็เช่นกัน ลมจากปากรดลงที่ข้อมือตรงที่เป็นรอยเข็มขัด

TL : 2-3 วันก็จาง

Lc : อือ

มือหนาช้อนปลายคางหันมารับจูบจากเขา ตัวเล็กก็เคลิ้มจนเผยเปิดปากจูบตอบ ตัวใหญ่ได้ทีเลยอุ้มตัวเล็กขึ้นเดินไปยังห้องนอน

Lc : ต้องทำมื้อเย็น

TL : กินชุบก่อนได้

Lc : พูดจา

TL : พูดเรื่องจริง

Lc : เอ่ะอ่ะก็ทำไม่เบื่อรึไง

TL : on top ให้หน่อย

Lc : ...

ตัวเล็กก็ยอมทำตามอย่างว่าง่าย รอบนี้ตัวใหญ่ไม่กล้าเอามือจับตัวเล็กกลัวจะเผลอทำแรงอีก เลยได้แต่วางมือไว้ที่สะโพกบางแอบบีบเบา ๆ เพื่อเร่งจังหวะบ้าง กลายเป็นมื้อเย็นต้องกดแอพสั่งแทนเพราะตัวใหญ่ไม่ยอมจบเกมส์ง่าย ๆ ทำเอาตัวเล็กหมดแรงจะลุกไปทำอาหารที่เตรียมไว้