"พี่เหล็ก! " ทันที่ฉันเปิดประตูลงจากรถอาจารย์เจย์ ฉันก็รีบตรงดิ่งไปที่ประตูฝั่งคนขับก่อนจะเรียกชื่อเขาด้วยใจที่สั่น
"เก่งจังนะที่รู้ว่าเป็นกู" ผมพ่นบุหรี่จนโขมงเป็นควันเต็มลำรถ มันเรียกชื่อผมตั้งแต่ยังเดินมาไม่ถึงด้วยซ้ำ
"หนูจำแหวนพี่ได้ค่ะ" ฉันตอบกลับและสาดสีหน้าไม่พอใจใส่เพราะเขาดูนิ่งเฉยต่อการกระทำรุนแรงของตัวเองมาก
"ทำไมมึงต้องกลับกับมัน"
เสียงเค้นที่แข็งกร้าวของผมถามโมราที่อยู่ๆ ก็เดินออกไปพร้อมกับไอ้อาจารย์นั่น
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ค่ะ ตอนนี้ก็ดึกแล้วหนูก็ควรจะกลับ อาจารย์เลยอาสาไปส่งที่บ้านแค่นั้นเอง"
ฉันอธิบายตามความเป็นจริงก่อนที่พี่เหล็กจะเหลียวหน้ามาสบตา แต่ท่าทางเขาดุดันดูไม่พอใจ
บรืน โต้ม! โต้ม!
"ว๊าย!! พะ พี่เหล็ก"
พอฉันพูดจบพี่เหล็กก็ขับรถถอยหลังเล็กน้อยก่อนจะเร่งเครื่องเพื่อชนกับรถของอาจารย์เจย์ซ้ำๆ จนฝากระโปรงรถยับยู่ยี่ทั้งคู่
บรื๊นนน~
รถของเหล็กกำลังขยับถอย
