EP.9 วางยา
1284 Words
เวลาล่วงเลยผ่านไปจนกระทั่งเวลาห้าทุ่มร้านใกล้จะปิด ผู้คนมึนเมาแต่ยังคงมีเสียงสีแสงเพิ่มความเร้าใจ เยลลี่ทำงานอิดออดเพราะไม่เคยทำอะไรมาก่อน เพียงเพื่ออยากอยู่ใกล้ผู้ชายที่ชอบเท่านั้น
หมึบ
"ค็อกเทลสูตรพิเศษมะนาวโซดาสำหรับคนน่ารักอย่างไอวี่เลยครับ"
"พี่ไทเกอร์ก็น่ารักตลอดเลยนะคะ"
"เจอคนอย่างไอวี่ไม่ให้น่ารักยังไงไหว"
"ปากหวานด้วย อิอิ"
หญิงสาวดาวมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เธอรู้จักกับช่ายหนุ่มเป็นอย่างดีเพราะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันอยู่บ่อยครั้ง เนื่องด้วยช่วงนี้ปิดเทอมเพิ่งกลับจากต่างจังหวัดจึงแวะมา
"แก้วนี้ต้องจ่ายเป็นอะไรคะ" ไอวี่ถามน้ำเสียงยั่วยวนก่อนที่เธอจะคว้ากระเป๋าแล้วเดินไปยังด้านข้างของบาร์ "จ่ายเป็นด้านบนหรือด้านล่างดีคะ"
"วันนี้ลูกค้าเยอะด้านบนก็พอ"
"ก็ได้ค่ะตามใจพี่เกอร์"
ผ้าเช็ดเคาน์เตอร์ถูกวางลง เขาเดินเลี่ยงไปยังทางแคบผ่านห้องน้ำ ทั้งคู่ยืนอยู่ที่มุมลับก่อนจะคล้องคอประกบริมฝีปากจูบดูดดื่ม
ในผับ
อึก!อึก!อึก!
"น้องครับ.."
"หนูลาออกจากงานชั่วคราวแล้วพี่ ถ้าจะเรียกสั่งอาหารก็ยกมือให้พนักงานเสิร์ฟคนอื่น"
"พี่ว่า.."
"ไม่ได้ยินหรือไงคะหนูบอกว่าลาออกจากงานชั่วคราวไง"
ฉันกระดกเหล้าเพียวที่วางกลางโต๊ะดวงตาพร่ามัวและจิตใจสับสน
"พี่ไม่ว่าหรอกถ้าน้องไม่ว่างแต่มึงแดกเหล้ากู!!" เสียงตะโกนผ่านเพลงของลูกค้า "วันนี้วันซวยอะไรของกูวะ! โดนผ้าเช็ดโต๊ะถูหน้ายังโดนขโมยเหล้าแดกอีก"
เสียงบ่นพึมพำของชายที่มาผู้เดียว เขามองหน้าสาวน้อยที่ฟัดเหวี่ยง
"ถามจริงนะใครรับน้องเข้าทำงานวะ" ลูกค้ายังถามต่อเพราะเยลลี่ดูต่างจากพนักงานคนอื่น
"ก็ผู้จัดการร้านไงพี่!! ถามมากเหลือเกินนะ แล้วนี่ไม่มีเพื่อน ไม่มีพี่คบหรือไงถึงมานั่งดื่มเหล้าคนเดียว"
"เอ้า..."
"ดื่มด้วยได้เปล่าล่ะหนูอกหัก"
ฮึก!อึก!อึก!
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
"เย้! หวุ้ววว" ฉันโยกศีรษะไปตามเพลง "มาพี่จัดเต็ม"
"หมด"
"โอ้โห พี่โคตรใจถึงจัดปายหมดแก้วเลย!!"
"ไม่..กูหมายถึงเหล้ากูเนี่ยหมดแล้ว!! โอ้โห ซื้อมากะจะเมาเพื่อลืมแฟนเก่ากู แต่ต้องมานั่งดูอีคนไม่รู้จักแดกเหล้ากูไม่วางแก้วเลย"
ลูกค้าผู้ชายส่ายหน้าแต่เขาเป็นมิตรไม่ได้ต่อว่าอะไรจน ร้านใกล้ปิด ไฟจึงเปิดสว่างไสว
หมั๊บ
"พอแล้วเดี๋ยวก็เมาวุ่นวายอีก วันนี้ฉันไม่ว่างแบกเธอกลับหรอกนะ"
"ใครหว่า"
"_____"
"อ๋อ..พี่ไทเกอร์"
สาวน้อยดีดตามองผู้ชายที่คว้าแก้วเหล้าของเธอจากมือ ก่อนที่ลูกค้าจะลุกแล้วรีบเดินกลับบ้านหลังจากเช็กบิล เหลือเยลลี่ที่ยังกระดกดื่ม
"ร้านปิดแล้วเธอเรียกแท็กซี่แล้วกลับโรงแรมซะ" ผมมองหน้าที่แทบจะลืมตาไม่ไหว ไม่เคยรู้ตัวเองเลยสินะ
"ที่พี่ไม่ว่างเพราะว่าพี่มีนัดกับผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม...อีที่นั่งใส่สายเดี่ยวปาดไหล่ เหอะ สวยตาย! หน้าศัลยกรรม"
"เธอรู้ได้ยังไงว่าใครศัลยกรรมหรือไม่ศัลยกรรม"
ผมมองเห็นดวงตาแกว่งแต่ใจก็ยังสู้ไม่ถอย เก้าอี้ถูกลากออกก่อนตัวเล็กจะยืนประจันหน้า
"จมูกโด่งอย่างกับหอไอเฟล!! ไม่ทำมาก็แม่มดจาก Harry potter แล้ว" ที่จริงก็ไม่ได้แอนตี้ศัลยกรรมหรอกแต่แค่หมั่นไส้ผู้หญิงคนนั้นเฉยๆ
"ฮึ"
"ขำแบบไม่เต็มใจเลยนะ ใช่ซี๊! หนูมันนมไม่ใหญ่นิ"
อุ๊บ
เสียงตะโกนดังลั่นทำให้ทุกคนจับจ้อง ผมรีบเงื้อมมือปิดปากไม่ให้พูดพร่ำเลอะเทอะไปกว่านี้
"น่ารำคาญกลับไปได้แล้ว"
บรื้นนน
สุดท้ายก็โดนลากออกมาแล้วยัดลงรถแท็กซี่บอกจุดหมายปลายทางให้เขาพาไปส่ง
แต่เธอหันหลัง ขวับ มองไทเกอร์กำลังยืนอยู่หน้าร้านโดยมีผู้หญิงคนนั้นเดินตามออกมา มือเรียวคล้องแขนเดินไปด้วยกันคงไม่ต้องบอกว่าจะไปสานสัมพันธ์กันในรูปแบบไหน
เช้าวันต่อมา
ร้านกาแฟใกล้สวนสาธารณะ
วันนี้เยลลี่เรียกให้เพื่อนทั้งสองมาหาเพื่อนัดประชุมกันบางอย่าง
"สรุปว่าพี่ไทเกอร์ไปกินกับอีผู้หญิงคนนั้น" มีนรับฟังก่อนถามย้ำ "เขาทิ้งให้กลับลำพังเหรอ"
"ใช่ทั้งที่เมามากตื่นมาก็อยู่ด้านล่างของคอนโดนอนที่โซฟารับแขก"
"เวรกรรม"
"คนใจดำ"
นินิวดูดน้ำปั่นพลางจ้องหน้าเยลลี่ ถึงพยายามจะห้ามปรามแต่ก็ไม่สะทกสะท้านหรือทำให้ถอดใจ
"หรือเราต้องเล่นแผนแรง" เพื่อนสาวอย่างมีนเสนอไอเดีย "เคยมีรุ่นพี่คนหนึ่งทำแผนนี้สำเร็จตอนนี้ก็คบกันอยู่"
"ยังไง!!"
"วางยา"
"ฮะ..วะ วางยา"
เป็นแผนที่เสี่ยงอันตรายแถมยังเสี่ยงคุกเสี่ยงตะราง แต่นั่นแหละ..รู้ว่าเสี่ยงแต่ยังไงก็คงต้องขอลองเพราะของสูงมันย่อมเอื้อมถึงยากเป็นธรรมดา
คลับ Very Hot
"พี่มาอีกแล้วเหรอ" ฉันทักลูกค้าเมื่อคืน ถึงแม้ภาพจะตัดแต่ก็จำได้ว่าเขาคือคนที่นั่งดื่ม
"อืม"
"ร้านนี้สนุกใช่ไหมพี่ถึงมาบ่อย"
"สนุกบ้าอะไรเมื่อคืนยังไม่ได้เมาเลยเธอซัดเหล้าฉันเป็นกลม"
คิ้วหนาขมวดปมแต่เยลลี่มองโลกในแง่ดีเธอยังคงพูดคุยกับเขาอย่างร่าเริงกระทั่งเวลาสองทุ่มตรง
ตึบ
"พี่ไทเกอร์ลองชิมน้ำแตงโมปั่นไหมหนูทำเองสดๆ" ฉันเข้าครัวพร้อมทั้งขอร้องแม่ครัวอยากทำน้ำผลไม้
"ผีอะไรเข้าสิงวันนี้ไม่เมาด้วย?"
"หนูก็อยากพักตับไตไส้พุงบ้างสิแต่พี่ต้องดื่มแตงโมแก้วนี้ให้หมดเลยนะคะ"
"ทำไมฉันต้องดื่มด้วย"
"คือหนูลองทำฝึกฝีมืออยากจะทราบว่ามันอร่อยมากหรือเปล่า"
แตงโมแก้วใสที่ประดับไปด้วยของตกแต่งน่ารักมีหลอดยาวสีฟ้าประดับ เขายกแก้วเพื่อจะชิมให้จบเบื่อการรบเร้า
หมั๊บ!
อึก อึก อึก
"โทษทีกูหิวน้ำเสือกแดกป็อปคอร์นมาติดคอฉิบหาย"
"มึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไอ้แจ๊ค"
"ลงเครื่องเสร็จกูก็พาน้องหมวยไปดูหนังแล้วก็วกรถกลับมาหามึงเนี่ย"
"แทนที่เพื่อนจะสำคัญกลับมาถึงมึงไปกับสาวก่อนเลยนะ"
น้ำแตงโมปั่นของเยลลี่ถูกแจ๊คดื่มจนหมดไม่เหลือแม้แต่เศษน้ำแข็ง
"โทษทีนะเดี๋ยวให้เพื่อนฉันตอบแทนก็ได้ว่ามันอร่อยไหม" ผมเห็นเด็กนี่แน่นิ่งแทบจะไม่ขยับ "ไอ้แจ๊คมึงบอกสิว่าน้ำแตงโมเนี่ยอร่อยไหม"
"เออ อร่อยดี"
ทั้งสองคนหันกลับไปบอกสาวน้อยที่ตอนนี้เธอเหมือนวิญญาณหลุดล่องลอยออกจากร่าง
"ใช่น้องคนที่ตามตื้อมึงหรือเปล่า" แจ๊คหันขวับกลับมาถามไทเกอร์
"ใช่ คนนี้แหละที่กูเล่า ล่าสุดมาสมัครเป็นพนักงานเสิร์ฟ"
"โอ้โหโคตรลงทุน ฮ่าๆ"
ตึก ตึก
ขณะที่ทั้งสองพูดคุยกันเยลลี่ตั้งสติเดินถอยห่างออกไปจนไทเกอร์สงสัย
นอกร้าน
"เอาไงดีวะ! ยาสลบที่มีนหามาให้ก็ใส่ในน้ำแตงโมปั่นหมดแล้ว" ฉันเดินวกไปวนมาบ่นพึมพำ เดินเป็นวงกลมหัวใจกระสับกระส่าย "โอ๊ยยย ผิดแผนไปหมด"
- Writer
