"เสือก! ร้อยวันพันปีไม่มาหาแล้ววันนี้ทำไมถึงหิ้วของมาห้องกูตั้งแต่เช้าได้"
"กูไปทำธุระเห็นร้านเป็ดพะโล้เปิดเลยซื้อมาฝากมึงกะว่าจะมากินข้าวเช้าด้วยแต่ท่าทางคงจะอิ่มแล้วสิ ฮึ"
คำพูดคำแซวทำให้เยลลี่เขินหนัก เธอรีบวิ่งกลับเข้าห้องนอนไปแต่ก็ยังแง้มประตูเพื่อแอบฟัง
"มึงบอกไม่ชอบแต่สุดท้ายก็จัดจนได้" แจ๊คยังเอ่ยแซวเพื่อน
"จัดเหี้ยอะไร!"
"จะบอกว่ามึงไม่ได้มีอะไรกับน้องคนนั้น"
"เออสิ"
"กูขอความจริง"
เมื่อเห็นสายตาตวัดหนีก็พยายามคาดคั้นกดดันกระทั่งไทเกอร์ตวาดเสียงดังลั่น
"กูยังไม่มีอะไรกับเด็กนั่นแค่ใช้ลิ้นกับนิ้วไม่นับ!!"
แกร๊ก
"ละ ลิ้น กับ นิ้ว" ฉันปิดประตูเบาแต่ได้ยินทุกคำพูด ไม่รู้ว่าพี่ไทเกอร์หมายถึงอะไร แต่ตอนนี้สติของฉันเตลิดไปหมดแล้ว
ร้านกาแฟ
"อะไรนะ!!!" คำสบถประสานเสียงของเพื่อนทำให้คนทั้งร้านหันขวับมามอง นินิวคว้าแก้วน้ำดูดดับความร้อนในใจก่อนถามย้ำ
"มึงได้กับพี่ไทเกอร์แล้ว"
