เมื่อเจ้าของห้องเดินมาทันทีที่เขาเห็นก็ตกใจเล็กน้อย สาวน้อยหน้าใสที่เมื่อก่อนวนเวียนตามตื้อเหมือนจะหวนกลับมาอีกครั้ง
"จะกลับแล้วไม่ใช่เหรอให้ผมไปส่งไหม" สิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจคือเด็กบ้า...นึกว่าหายไปแล้วไม่กลับมาอีก
"ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวนาเดียกลับเองได้เหมือนวันนี้ไทเกอร์จะมีแขก"
"ไว้เจอกันนะ"
"มิสยูนะคะ"
จุ๊บ!
สาวสวยเดินไปคว้ากระเป๋าแต่ก่อนจากลาก็แนบริมฝีปากจูบบนแก้ม ตอนนี้เยลลี่แทรกตัวเข้ามานั่งโซฟากลางห้อง เธอเงียบไม่พูดจาอะไรเพราะหัวใจเริ่มเต้นแรง แม้จะรู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นเสือผู้หญิงก็ไม่แปลกใจอะไรแต่ความรู้สึกลึกๆ ก็เจ็บหน่วงไม่น้อยเหมือนกัน
"จะไม่กันทักหน่อยหรือไงมาถึงก็นิ่งเงียบ" ผมถามพร้อมวางน้ำเปล่าให้ตรงหน้าตามมารยาทรับแขก "ไปยังไงมายังไงถึงมาหาฉันได้"
"พอดีหนูแวะมาหาเพื่อนแถวนี้แต่กำลังจะกลับแล้วค่ะ"
"____"
"เห็นพี่สบายดีก็ดีใจ แฮ่ ถ้าอย่างนั้นหนูขอตัวกลับก่อนก็แล้วกัน
