Ilang araw na ang nakalipas noong makalabas ako sa ospital at nalaman kong pinagbubuntis ko ang anak namin ni Gascon. Ilang araw din akong naghintay at umaasa na buhay pa siya at babalik siya sa piling ko. Walang araw na hindi ko siya naisip at ipinagdadasal ko na sana paggising ko kinabukasan ay nasa tabi ko na siya at una kong masisilayan ang matatamis niyang ngiti.
Nagpasya akong dito sa condo niya kami tumuloy ni papa dahil baka biglang umuwi si Gascon at gusto ko ako mismo ang sasalubong sa kaniya at ibabalita sa kaniya na magkaka-anak na kami. Naka-graduate ako ng wala siya at sa huling pagkakataon ay matupad sana ang kahilingan ko na sana ay buhay pa siya.
Alam kong buhay siya at nararamdaman ko ‘yon dahil hindi pa nakikita ang katawan niya noong sumabog ang bodega. Pinapahanap na
