ตอนที่ 80
[ยั่วยวนเสียจริง]
"เจ็บ…" นางพึมพำ
ซ่งเสวี่ยอิงที่ริมฝีปากเห่อร้อนวูบวาบ นั่งหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอดลึกอยู่สองสามครั้ง ดวงหน้างามอ่อนเยาว์ขึ้นสีระเรื่อแดง ทั้งที่บาดเจ็บอยู่แท้ ๆ แต่คุณชายก็ยังมีเรี่ยวแรงเหนี่ยวรั้งนางไว้ได้ เรื่องเอาเปรียบนางเขาช่างเหลือเกินยิ่งนัก
"เจ็บมากรึ" ชายหนุ่มเอ่ยถาม ไล้ปลายนิ้วไปบนเรียวปากงาม
"อื้อ! อย่าไล้ไปทั่วสิเจ้าคะ ปล่อยบ่าวด้วยเจ้าค่ะ" สาวน้อยส่งเสียงเบา เมื่อคุณชายลากปลายนิ้วเรียวจากริมฝีปากลงมายังลำคอของนาง วงแขนอีกข้างยังคงโอบกอดเอวนางไว้แน่นมิปล่อย
ถ้อยคำของสาวน้อยทำคนฟังมีสีหน้าหม่นแสงลงถนัดตา หากบนศีรษะของเขามีหูล่ะก็ นางคงได้เห็นว่าหูคู่นั้นกำลังลู่ลงอย่างน่าสงสาร
"ข้าเพียงอยากกอดเจ้าไว้เช่นนี้ก็มิได้เลยรึ" ลู่หลิงซีเอ่ยเสียงเศร้า มองนางด้วยสายตาเว้าวอน จนเสวี่ยอิงชักมิกล้าทำดุใส่คนเจ็บ
"แต่ว่า…" นางลังเลที่จะตัดสินใจ เห็นคุณชายท
