"เจ้านายนอนดี ๆ"
"ก็นอนดีแล้วนะ"
"ไม่ต้องกอดก็ได้"
"ทำไมกอดไม่ได้...ก็กอดเกือบทุกวัน"
ผมกลับเข้ามาสรุปรามยอนก็ไม่ได้กินนุ่นนิ่มปิดไฟหมดเข้าห้องนอนไปแล้ว ผมเลยเข้าตามไปสอดตัวเองไปในผ้าห่มเหมือนเคย แต่พอกอดเธอก็เริ่มบ่นแถมไม่หันมาพูดด้วย
"โกรธอะไรเรา...นุ่มนิ่ม"
"ก็นาย"
เสียงเธอขาดหายไปเพราะเธอกำลังจะเสียงดังใส่ผมแต่ดันหยุดแล้วสายตาเธอก็มองผม ด้วยไฟหัวเตียงสีส้มอันน้อยนิดก็ยังมองเห็นหน้าเธออยู่ดี พอได้สติมั๊งนะเธอรีบหันหน้าหนีไปฝั่งเดิม
"ทำไมไม่ใส่เสื้อ"
"ก็ร้อน"
"ร้อนบ้าอะไรแอร์เท่าเดิมทุกวัน"
"ร้อนรุ่มอ่ะ" ผมกระซิบลงที่ข้างใบหูขาว ๆ กลิ่นหอม ๆ แตะจมูกเหลือเกิน "งับ"
"เฮ้ย"
"อยากกิน"
"ห้ามกัดหูนะ"
"งั้นกัดอะไรดี...หิว"
"หิวก็ไปหาอะไรกินสิ"
"ทำให้หน่อย"
ผมจับคางเล็ก ๆ ของนุ่มนิ่มให้หันมาทางผม ก็จะไล่มองไปมาทั้งตัวที่ตัวนี้ใส่เสื้อยืดเก่า ๆ ยิ่งเก่าเท่าไหร่เนื้อผ้าก็ยิ่งบาง
