"ดะ..ได้เวลานัดแล้วทุกคนรออยู่นะเจ้านาย"
"ฮึ..."
เจ้านายยอมถอยแล้วปล่อยให้ฉันได้สูดอากาศได้เต็มปอด เขาหันหลังไปใส่เสื้อหยิบมือถือก่อนจะเดินมาเปิดประตูให้ฉันเดินออกก่อน ฉันรู้สึกว่าตั้งแต่กลับจากเที่ยวคราวนี้ระยะก้าวเดินของเขามันประชิดตัวฉันมาก แม้กระทั่งยืนในลิฟต์หลังของฉันเหมือนจะอยู่ติดกับตัวเขาจนได้ยินเสียงลมหายใจในบางครั้ง กลิ่นหอมอ่อน ๆ ทำฉันหวั่นไหวไม่น้อยจนบางทีก็อยากหันไปเอานิ้วจิ้มหน้าแรง ๆ จะได้ยืนห่างสักหน่อย
"คุณย่าพวกเรามาแล้วครับ/ค่ะ"
"โอ๊ย...ยกโขยงกันมาทำไมย่าไม่ได้เป็นอะไรลูก"
คุณย่าเอ่ยทักอย่างอารมณ์ดีอาจเพราะท่านได้พักผ่อนเต็มที่แล้ว พวกเรายืนคุยกับคุณย่าอยู่พักใหญ่จนคุณพ่อกับคุณแม่ของเจ้านายกลับมา ก็เลยขอตัวกันกลับจากนั้นก็ตรงไปร้านส้มตำแถวคอนโดเพื่อมื้อเย็นจะได้ไม่ต้องไปหากินที่อื่นอีก ตามประสาอาหารเต็มเบียร์ก็เต็มในกลุ่มมีฉันนี่แระคออ่อนสุด ดื่มได้ไม่ถึงขวดหรอกฉัน
