ปี 4 พวกเราเรียนกันน้อยมากทำโปรเจคเยอะกว่า แถมยังต้องแบ่งเวลาจัดการเรื่องทำบริษัทเพราะทุกคนอยากให้เปิดทันตอนเรียนจบเลย ไม่ต้องรอเวลาส่วนคนไหนต้องไปทำงานที่บริษัทบ้านตัวเองก็ไปทำ แบ่งเวลาแบ่งงานกันตามที่เห็นสมควร เพราะยังไงก็ต้องรับพนักงานเข้ามาช่วยงานอยู่แล้ว และนั่นทำให้ผมต้องปรับเปลี่ยนแพลนชีวิตใหม่ทั้งหมด เพราะตอนแรกกะจะขึ้นไปไร่แค่คนเดียว ตอนนี้ไปคนเดียวคงไม่ไหวขาดใจพอดี เลยคุยกับพ่อแม่แล้วก็คุณย่าอยากจะให้ท่านไปสู่ขอนุ่มนิ่ม ถ้าแต่งได้ก็แต่งเลยถ้าไม่งั้นก็ขอหมั้นไว้ก่อนอย่างน้อยเวลาผมไปไหน พานิ่มไปด้วยพ่อแม่นิ่มจะได้อนุญาตแบบไม่ต้องรู้สึกเป็นห่วงมาก
"วันนี้กินข้าวที่บ้านนิ่มนะแม่บอกบ้านเจ้านายจะมาด้วยงั้นเราไปเร็วหน่อยไหม"
"ได้สิตามใจนิ่มเลย"
"อีกไม่กี่เดือนจะจบแล้วสงสัยต้องเตรียมตัวกลับไปอยู่บ้านสักที"
"นิ่มอยากกลับบ้านหรอ"
"เปล่าแต่เรียนจบก็ต้องคืนห้องให้เติร์กสิจะอยู่ต่อได้ไง"
