งานแต่งของผมไม่มีอะไรตื่นเต้นแต่ที่ทุกคนในงานตื่นเต้นดันเป็นตอนที่พี่ชินขับรถพาปู่มาที่งาน ย่าผมยืนนิ่งไม่แสดงสีหน้าอะไรเลยจนผมเองก็ใจไม่ดี นิ่มเองคงคิดเหมือนกันเพราะมือเธอที่จับผมอยู่เหงื่อออกเยอะเลย จนผมต้องกระซิบว่าทุกอย่างต้องโอเคเธอเลยหายเกร็งหน่อย พ่อแม่ผมเดินเข้ามาหาผมถามว่ารู้เรื่องนี้ไหม ผมบอกว่าไม่ผมแค่ส่งการ์ดไปให้ทางไลน์ แต่ปู่ก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา พิธีการช่วงเช้าปู่ผมมาไม่ทันมาตอนนี้ก็เป็นการกินเลี้ยงแล้ว บรรยากาศเลยไม่อึมครึมมากเท่าไหร่ ถ้ามารอบเช้าคงไม่รู้จะให้ปู่นั่งตรงไหนตอนยกน้ำชา ข้างย่าก็ไม่ได้ข้างคนอื่นก็ไม่ดีอีก
พ่อผมเป็นคนเดินไปรับปู่เดินมานั่งที่โต๊ะอาหารงานเลี้ยงเป็นโต๊ะยาวตัวเซตเดียวเลย พ่อจัดให้ปู่นั่งมุมโต๊ะคนแรกแทนแล้วพ่อก็นั่งกั้นระหว่างปู่กับย่า ที่จัดโต๊ะแบบนี้เพราะทุกคนรวมกันยังไม่ถึง 20 คนด้วยซ้ำ เราเลยจัดงานเช้ากินเลี้ยงกลางวันทีเดียว ส่วนกลางคืนก็นัดกั
