แม่ทัพหยวนซีหยางในคราบคุณชายผู้อ่อนโยน จูงมือมู่ถิงฟางเข้าไปในภัตตาคารกวงเฉิน
“ทำไมต้องจูงมือด้วย”
“ข้าอยากแสดงให้คนอื่นเห็นว่าเราเป็นอะไรกัน” เขาตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน
“เป็นอะไรล่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย”
“เป็นคนรู้ใจ” เขาตอบอย่างนิ่มนวล
ข้ากลืนน้ำเจ้า ส่วนเจ้าก็กลืนน้ำข้า แถมเลียแท่งลำให้จนสะอาด ไม่เรียกเมียต่อหน้าผู้คนก็นับว่าบุญเพียงไหนแล้ว! หยวนซีหยางอยากตะโกนใส่หน้ามู่ถิงฟาง เขาได้แต่ยิ้มอ่อนบนใบหน้า
“เรื่องที่ข้าตกลงแต่งกับฟ่งเจินก็เพื่อผลัดผ่อนยืดเวลาไปอีกหนึ่งเดือน เพื่อรอดูผลสอบของเขา หากเขาสอบไม่ติด ข้าก็อาจจะไม่แต่งก็ได้” มู่ถิงฟางชิงบอกหยวนซีหยางเรื่องที่สกุลมู่ตกลงเรื่องแต่งงานกับสกุลฟ่งเพื่อรักษาสัญญาของบรรพบุรุษ
“ท่านปู่บอกข้าแล้ว”
“ท่านปู่ดูเหมือนเข้าข้างเจ้า มากกว่าเข้าข้างฟ่งเจิน”
“ข้าแสดงความจริงใจอย่างเปิดเผย ต้องการรับผิดชอบที่ทำให้เจ้าเสียหาย”
“เจ้
