เรือนกายสูงใหญ่แต่งกายอย่างสง่างามอยู่หน้ากระจก เหล่าสาวใช้ต่างเขินอายยิ้มแก้มปริ ลอบมองท่านแม่ทัพกำลังสำรวจความเรียบร้อยของเครื่องแต่งกาย
“ดูดีเหลือเกินหลานรักของอา” พระสนมเอ่ยชม
“ชุดนี้เหมาะกับข้าแล้วหรือเสด็จอา”
“แต่งกายอย่างคุณชายคหบดีเสียบ้าง อาภรณ์สีดำล้วนไร้ลวดลายในตู้ของเจ้าช่างน่าเบื่อ”
“ข้ารู้สึกไม่ชิน” หยวนซีหยางมองตนเองสวมอาภรณ์ชั้นสูงสีฟ้าน้ำทะเล เดินลายสาบเสื้อลายพยัคฆ์ปักด้วยดิ้นเงินแท้แต่พองาม ข้างเอวห้อยป้ายหยกประจำตระกูล ผมรวบเกล้าครึ่งศีรษะครอบควานทองคำประดับเพชรสีฟ้าอมเขียว
“โกนหนวดโกนเคราแล้วดูหล่อเหลาหมดจด หลานอาช่างรูปงามเหนือบุรุษชายโลมอันดับหนึ่ง”
“ท่านอารู้ได้อย่างไรว่าข้ารูปงามกว่าบุรุษชายโลมอันดับหนึ่ง”
“อาจ้างให้เจินเป่าซือมาบริการที่ตำหนัก เป็นเพื่อนดื่มคลายเหงา ราคาชั่วยามละร้อยตำลึงเงิน”
“ท่านอาจ้างบุรุษชายโลมด้วยรึ แล้วองค์ฮ่องเต้ไม่ว่าเอาหรืออย่า
