Kathnisse's POV
Napatulala ako habang nakatingin sa sarili ko sa harapan ng salamin. Kaya ko pa ba? Ngumiti ako pero hindi man lang umabot sa mata ko. Pinipilit ko nalang ngumiti para maging masaya pero ang totoo ay hindi ako masaya.
Kaya ko pa naman. Kaya ko pang ipilit sa sarili ko na kaya ko pa. Kaya ko pang magtiis.
Nagpakawala ako ng malalim na hangin. Bumaba na ako at kinuha ang paper bag. Pupuntahan ko si Aled sa opisina niya para dalhan siya ng lunch. Kahit umalis ako kaagad ay okay lang, gusto ko lang ibigay itong niluto ko para sa kanya.
Hindi ko alam kung nandoon siya, gusto ko lang magbakasakali.
Habang nakasakay ako sa elevator ay kinakabahan ako. Paano kung wala siya roon? Paano naman kung nandoon nga siya pero hindi niya tanggapin ang niluto kong lunch para sa kanya?
