"ยะ อย่านะคะ นั้นปาป๊าจะทำอะไร!?" ฉันตอบเสียงสั่นแล้วค่อยๆ ก้าวด้วยความกลัวเดินเข้าไปในห้อง ภาพที่ฉันเห็นคือปาป๊ากำลังจับปืนกระบอกสั้นแล้วเริ่มเล็งมาทางพี่ฟินซ์โดยที่มีไลก้านั่งมองเหตุการณ์นิ่งๆ
อย่างที่ฉันคิดไม่มีผิด ขณะที่เดินใกล้ถึง เสียงฝีเท้าของอีกสองที่ตามหลังฉันก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องนั่งเล่น หม่ามี้ชะงักนิ่งกันน้องน้ำขิงไว้ ก่อนที่จะหันไปมองสามีของตัวเองที่เคยคิดว่าเขาจะไม่ทำอะไรโดยไม่มีเหตุผล
"ทะ ทำไมปาป๊าต้องยิงพี่ฟินซ์ด้วย" และฉันก็ทำสำเร็จ ก้าวช้าๆ ด้วยความสั่นของฉันเดินไปหาพี่ฟินซ์จนสำเร็จ รายนี้ไม่คิดทำอะไรเลย เขายืนนิ่งๆ มองฉันสลับกับปาป๊าโดยที่ยังไม่มีความเกรงกลัวเหมือนเดิม
นั้นยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ ถึงจะยังกลัวแต่ฉันก็หงุดหงิดที่ทั้งสามคนกำลังไร้เหตุผลแบบนี้ พี่ฟินซ์ที่ปล่อยให้ตัวเองถูกทำร้ายง่ายๆ ปาป๊าที่ใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหา รวมไปถึงไลก้าที่ไม่คิดจะ
