"คุณลิน…มาแล้วเหรอคะ?" ฉันเดินนำลิ่วเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ที่ไม่คิดจะเข้ามาเยือนด้วยท่าทางไม่พอใจ ใบหน้าบูดบึ้งลงแรงกับน้ำหนักเท้าเดินเสียงดังเพื่อแสดงถึงความไม่พอใจในการกลับมาที่นี่อีกครั้ง แม้ว่าป้าอุ้มจะทักทายในระหว่างเดินเข้ามาแต่ฉันกลับไม่มีอารมณ์จะตอบคำถามใครเดินเข้าไปตามคำสั่งของคนตัวโตที่ฉันไม่สามารถปฏิเสธได้
"ถ้าคุณลินไปกับเราดีๆ ผมอาจจะไม่ต้องใช้ไม้แข็งนะครับ"
คำขู่ของบอดี้การ์ดมือขวาอย่างพี่พีทที่ทิ้งท้ายด้วยใบหน้าจริงจัง โหดร้ายตามบุคลิกของบอดี้การ์ดที่พร้อมทำตามคำสั่งของเจ้านายใจร้ายคนนั้น
แน่นอนว่าฉันเลือกที่จะเดินมาเองแทนที่จะต้องโดนเขาใช้หนึ่งในร้อยวิธีที่จะพาฉันมาที่นี่ให้ได้ สุดท้ายผลลัพธ์ก็เท่ากัน ฉันต้องมาตามคำสั่งพี่ฟินซ์ งั้นฉันเลือกที่จะเดินมาเองน่าจะสภาพสวยกว่าไม้แข็งที่เขาใช้ขู่
"มีอะไรก็รีบพูด จะกลับบ้าน" ฉันยืนกอดอกแล้วหันหลังให้ทุกคนที่ยืนกันอยู่ที่ห้องทำงานข
