หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป
"ยังพอมีเวลา เดี๋ยวพี่ตาลช่วยเอาแฟ้มเอกสารแสดงโปรดักส์ของบริษัทย้อนหลังสามปีมาให้ลินหน่อยนะคะ"
"คะ! สามปี?"
"ค่ะ คอนเฟิร์มนัดกับลูกค้าที่ขอนัดอีกสองชั่วโมงข้างหน้าแล้วใช่ไหมคะ?"
"ชะ ใช่ค่ะ"
"ไว้เอกสารเสร็จแล้วพี่ตาลกลับไปเลยก็ได้ค่ะ ไม่ต้องรอลิน"
"แต่นัดลูกค้า…"
"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวลินจัดการคนเดียว" เลขาสาวยืนมองหน้าฉันด้วยความชั่งใจ ใช่…ช่วงนี้ฉันโหมงานหนักแทบทุกวัน ทำงานล่วงเวลา พูดน้อยและกลายเป็นคนที่ยิ้มยากทั้งสัปดาห์ที่ผ่านมา แม้แต่เลขาที่สนิทกันยังต้องเกร็ง นั้นรวมไปถึงพนักงานคนอื่นๆ ที่ไม่กล้าเข้ามาพบทั้งที่ฉันไม่ได้ปริปากด่าหรือว่าใครเลย ฉันรู้ดีว่านี่มันไม่ใช่ตัวฉันเลย…ฉันทำตัวราวกับคนอกหัก ถูกทอดทิ้งทั้งที่ตัวเองไม่เคยมีแฟน ใบหน้าเบื่อโลกเบื่อทุกอย่างไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเป็นอะไรไป
หลังจากวันนั้นคนใจร้ายคนนั้นก็หายเงียบไปเลย ไม่มีการติดต่อผ่านใค
