“คุณเมย์คอยพี่อยู่ตรงนี้นะคะ พี่มุกจะลงไปดุเพื่อนในห้องข้างล่าง เดี๋ยวพี่มุกกลับมา”
“พวกเขาไม่ได้มาจัดเลี้ยงกันข้างบนหรือคะ? เมย์รู้สึกว่ามันเงียบจัง”
“พี่ถึงได้พาคุณเมย์มานั่งรับลมบนนี้ก่อนไงคะ เผื่อคุณเมย์อยากสูดอากาศเย็น ๆ ก่อนเข้าไปนั่งกินเลี้ยงกันในห้องค่ะ”
มุกประกายจับมือหญิงสาวเบา ๆ ก่อนเดินหายไปด้านล่างปล่อยให้เอนั่งรอที่ตรงนั้นใต้เงาจันทร์เต็มดวง สักครู่เมลิดาจึงรู้สึกเหมือนเครื่องยนต์เรือเริ่มทำงานก่อนนาวาลำหรูจะค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกจากท่าและหญิงสาวเพียงมองภาพชายฝั่งทิ้งตัวไกลออกไปเรื่อย ๆ จากดาดฟ้าเรือที่เธอนั่งอยู่ และสิ่งที่เหลือคือการนั่งปลดปล่อยความคิดให้ล่องลอยไปกับเกลียวคลื่นนับล้านที่สาดซัดเข้ามามิมีหยุดหย่อน
เวลาผ่านไปเนนิ่นนานจนเจ้าของร่างบางเผลองีบไปบนที่นั่งอันแสนสบายนั้น เมลิดาเริ่มรู้สึกตัวเมื่อสำเหนียกใ
