ล่องเรือยามราตรีเช่นนั้นหรือ?....เมลิดานิ่งนึกถึงวันคืนที่เธอได้อยู่ชิดใกล้กับเงาของใครอีกคน เธอไม่เคยลืมความแนบแน่นที่ยังคงแจ่มชัดราวกับเหตุการณ์ที่หัวใจกระหวัดถึงเพิ่งอุบัติขึ้นไม่นาน ตราบจนบัดนี้ความปรารถนาที่เร้นกายอยู่ใต้จิตสำนึกก็ยังคงโหยไห้ในความฉ่ำหวานนั้นอยู่มิคลาย
การกลับไปสู่บรรยากาศเก่า ๆ อาจช่วยระบายความหมองเศร้าออกไปได้บ้าง
“ถ้าคุณเมย์ไม่พูดอะไรพี่มุกก็ถือว่าคุณเมย์ตอบรับน้ำใจของพี่มุกในคราวนี้แล้วนะคะ เดี๋ยวพี่มุกจะหาชุดราตรีแสนสวยให้คุณเมย์ใส่คืนวันพรุ่งนี้ และอย่าคิดว่าเป็นการรบกวน พี่มุกอยากให้คุณเมย์ผ่อนคลายและมีความสุขค่ะ”
มุกประกายเห็นเพียงรอยยิ้มบาง ๆ บนเรียวปากสีชมพูเรื่อของหญิงสาวก่อนที่เธอจะเดินกลับไปยังที่พักภายใต้ท้องฟ้าสีครามไร้หมู่เมฆบดบังประกายแดดอ่อนทีตกต้องเกลียวคลื่นในห้วงน้ำสีมรกต
ในราตรีที่แส
